“Loon bij God”

Gedicht naar aanleiding van Mattheüs 6:1-4

Veel van wat ik deed
was de uiting van schijn,
voor het verzachten van leed.

Goede werken, zo ik meen,
zijn niet voor het verborgene,
zichtbaar voor God alleen.

Toch bega ik een grote fout,
door de beloning te zien
in louter het aardse goud.

Ik verlang ernaar te worden geroemd,
door het vele goede werk, zodat
mijn naam veelvuldig word genoemd.

Want is dat niet het pleit,
en de eisende wens,
die wordt gestimuleerd in deze tijd?

Getergd door deuren, gesloten
terwijl die bij anderen
juist werden ontsloten.

Wie, die kennis heeft van mij,
mijn verlangens en kwaliteiten kent,
zegt: “Ik zoek iemand zoals jij!”?

Ik bleef maar anoniem,
en deed mijn werk –
veelal ongezien.

Toen kwam God met het Woord
van het ware loon –
en kieperde mijn drijfveren overboord.

Hij zei: “Jongen, je zet te laag in –
waardering van mensen alleen en
niet van Mij, heeft totaal geen zin.

Stop met het op je tenen lopen –
misschien lukt het bij een mens,
maar Ik ben niet om te kopen.

Zoek niet de eer op aarde;
alleen wat je voor Mij doet,
behoudt voor eeuwig zijn waarde.”

De drang naar aardse eer,
zal breken bij het zien van
Gods beloning in hemelse sfeer.

Dus wat je nu ook doet,
als het hart op God is gericht
maakt het alle werken goed.

En als een mens je nu ziet,
of toch niet – God belooft:
“Jij mist je beloning zeker niet!”