Gezonden, gestorven en getriomfeerd

De verheerlijking van God en de verlossing van zondaren

Wie het Hogepriesterlijk gebed van de Heere Jezus in Johannes 17 bestudeert, heeft genoeg stof om Zijn leven, lijden, sterven én opstanding te overdenken.
Waarom stierf Christus? Dit is een diepe vraag die ook diepgaande antwoorden oplevert – als we maar willen luisteren naar wat Hij er Zelf over heeft gezegd. Zijn lijden, sterven en opstanding hebben de wereldgeschiedenis voorgoed veranderd en de toekomst verzegeld. Het is opvallend hoe verzekerd Christus spreekt over Zijn komst naar deze wereld en het verlossingswerk dat Hij heeft volbracht. En dat niet alleen, ook de dubbele dimensie van het verzoeningswerk is voor ons nog wel eens een blinde vlek. Sterker nog, ik vrees dat deze blinde vlek de belijdende kerk van Christus voor een deel vleugellam heeft gemaakt. Wie het Hogepriesterlijk gebed goed bestudeert, merkt een parallel tussen het leven van de Heere Jezus en het leven van Zijn uitverkoren volk.

Waar Christus’ sterven van getuigt
Het is een veelgehoorde uitspraak dat “Christus is gekomen om zondaren zalig te maken.” Of dat “Christus kwam om naar het kruis te gaan.” En dit is absoluut waar. Maar wanneer we het Hogepriesterlijk gebed lezen, ontdekken we dat dit een vrij eenzijdige benadering is. Het is niet fout om te zeggen dat Christus is gekomen om zondaren zalig te maken (zie 1 Timotheüs 1:15). De vraag is echter of wij de volle omvang van Zijn verlossingswerk begrijpen – voor zover dit te begrijpen is.
Vaak wordt het verlossingswerk van Christus omschreven als het “openen van de weg naar God de Vader” en het “offer waardoor onze zonden kunnen worden vergeven.” Terecht wordt opgemerkt dat de mens geen omgang kan hebben met God vanwege de zonde. God is licht en Hij haat de zonde. Christus’ offer aan het kruis heeft de zonde van Zijn volk weggedaan. Hij heeft God en mens verzoend. Maar houdt het hiermee op? Wat voor nut heeft het dat Christus tot zonde is gemaakt (2 Korinthe 5:21)?
Het antwoord dat de Heere Jezus Zelf geeft in Johannes 17 is rijk, diep en wellicht verrassend. Hoewel Christus in Zijn Hogepriesterlijk gebed misschien niet direct of heel letterlijk zegt waarom Hij stierf, kunnen we op grond van vers 19 een belangrijke conclusie trekken:

“En Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd zijn in de waarheid.”

Het offer van Christus is een heiligend offer. Heiliging betekent volgens het Nieuwe Testament twee dingen. Het eerste is apart zetten. Gods volk wordt uit het zondige, verloren wereldsysteem gehaald en wordt tot eigendom van God de Vader gemaakt door het verzoeningswerk van de Heere Jezus. Het tweede betekent gevormd worden naar het Beeld van Christus. Welke brief in het Nieuwe Testament je ook leest, overal zijn aansporingen te vinden die gelovigen ertoe moeten bewegen om door de Heilige Geest meer en meer het karakter van de Heere Jezus te weerspiegelen.
Maar nu komt de vraag: hoe kunnen gelovigen dit? Hoe is het mogelijk om Christus na te volgen? Hoe kunnen zij Zijn karakter laten zien aan deze wereld? Het antwoord wordt door Christus Zelf gegeven in Johannes 17:17:

“Heilig hen door Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.”

Dus de Bijbel, Gods Woord, is het middel waardoor God Zijn kinderen doet veranderen naar het Beeld van Jezus Christus. Maar hoe komen we dan aan dit Woord? Lees wat Christus zegt in vers 14:

“Ik heb hun Uw woord gegeven, en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet van deze wereld zijn, zoals Ik niet van de wereld ben.”

Waarom werd het verzoeningswerk van Christus voorafgegaan door een bediening van drie jaar? Omdat Gods getuigenis moest klinken. En dat getuigenis heeft Hij toevertrouwd aan Zijn Zoon. De Heere Jezus heeft dus heel bewust onderwijs gegeven dat dient tot de heiliging van Zijn volk. Hij heeft hen geopenbaard Wie de Vader is. En wij zijn wel eens geneigd om hier snel overheen te lezen. Wij staan er niet vaak bij stil dat Christus’ onderwijs een noodzakelijk aspect van Zijn verlossingswerk is. Want verzoend worden met God is één, maar het is de vraag wat je eraan hebt als je Die God niet eens kent. Christenen zijn niet zoals de onwetende heidenen in Athene, die een altaar hadden gebouwd voor de “onbekende god” (Handelingen 17:23). Verzoening met God heeft totaal geen inhoud als we niet eens weten Wie Hij is, of als wij niet eens de intentie hebben te willen weten Wie Hij is. Daarom heeft Christus vóór Zijn lijden en sterven laten zien Wie Zijn Vader is. Je zou kunnen zeggen dat het verlossingswerk van Christus op twee manieren redt: we worden verlost van onze zonde – dat betekent de schuld en de macht zijn weggenomen – en van onze onwetendheid door de zonde. De zonde heeft onze kennis van God verwrongen en bedorven. Wij weten niet meer Wie Hij is. Christus heeft ons de Vader bekendgemaakt (Johannes 1:18).

Zending: de triomf die is behaald, wordt nu verhaald
Christus heeft Gods toorn over de zonde van Zijn volk gedragen. De schuld is weg en de macht van de zonde is gebroken. De Vader heeft Zichzelf geopenbaard. De opdracht die de Vader aan de Zoon heeft toevertrouwd, is volbracht. Volbracht betekent echter niet vervolmaakt. En met vervolmaakt bedoel ik niet dat Zijn verlossingswerk incompleet zou zijn. Wat ik bedoel met vervolmaakt is dat al het werk erop zit. Dat is niet zo. Want niet alleen Christus is de wereld ingezonden om de Vader bekend te maken, ook Zijn volk is de wereld ingezonden om Zijn Vader bekend te maken. Kijk maar in Johannes 17:18:

“Zoals U Mij in de wereld gezonden hebt, heb ook Ik hen in de wereld gezonden.”

Met welke boodschap heeft Christus Zijn volk de wereld ingezonden? De boodschap die is samen te vatten in drie woorden: gezonden – gestorven – getriomfeerd. Gods Zoon is in de wereld gezonden als Getuigenis van de Vader, is gestorven om de toorn van de Vader over de zonde weg te nemen en heeft getriomfeerd over zonde, dood en hel.
Het sterven van Christus heeft niet iets mogelijk gemaakt; het sterven van Christus heeft werkelijk overwinning geschonken!
De overwinning van Jezus Christus ligt in Zijn heiliging vóór Zijn volk. Zijn volk getuigt niet van een mogelijke overwinning, maar van een beslissende overwinning!
En dan zien we hoe christenen worden opgeroepen in dit spoor van Christus te volgen. Hoewel zij niet hoeven te sterven om verzoend te worden met God, zijn zij wel gezonden om de Vader bekend te maken. En als de Vader heeft besloten Zichzelf bekend te maken door Zijn Zoon, dan betekent dit dat christenen de Vader moeten verkondigen door het prediken van Jezus Christus (2 Korinthe 4:5). En christenen moeten er niet van schrikken dat deze boodschap verzet oproept en met haat wordt beantwoordt. Christus Zelf is gehaat vanwege Zijn getuigenis. Het kan zijn dat God iemand oproept omwille van het Evangelie te sterven door vervolging. Niet dat wij er bewust voor moeten kiezen, maar we zijn ervoor gewaarschuwd dat dit kan gebeuren. En zelfs al zou het gebeuren, dan mogen we eraan denken dat wij achter Hem aangaan, Die getuigde van Zijn Vader, Die Zijn leven heeft afgelegd om velen te verlossen en Die zo de overwinning heeft behaald.
God wordt verheerlijkt door het getuigenis van en over Christus en dit getuigenis over Christus leidt tot de verlossing van allen die door de Vader aan de Zoon gegeven Zijn. God wordt verheerlijkt in de verlossing van zondaren. En zondaren horen van Gods getuigenis door het prediken van Christus. Het verkondigen van Christus betekent het verhalen van de overwinning die Hij behaald heeft. Dit betekent dat ongelovigen door het horen van dit getuigenis tot geloof kunnen komen én dat degenen die al tot geloof gekomen zijn worden versterkt in het geloof – tot eer van God.

In overwinning verhalen van de triomf
Alles in het Hogepriesterlijk gebed getuigt van de zekerheid en het gezag dat Christus heeft met betrekking tot Zijn verlossingswerk. Wie wil ontdekken wat de sleutel is voor deze zekerheid, zal moeten kijken naar het kruis en het lege graf.
De echte zekerheid dat mensen tot geloof zúllen komen, bestaat uit het kruis en het lege graf.
De echte zekerheid dat mensen in het geloof bewaard zúllen worden, bestaat uit het kruis en het lege graf.
De echte zekerheid dat de Kerk één is, bestaat uit het kruis en het lege graf.
De echte zekerheid dat God verheerlijkt wordt, bestaat uit het kruis en het lege graf.
Christus heeft Zichzelf geheiligd. Dit is hét beslissende feit. Christenen zijn door het verzoeningswerk van Christus toegetreden tot Zijn Koninkrijk, verlost uit het rijk van de duisternis. Zij bezitten geen vrijmoedigheid vanuit zichzelf. Het is de overwinning van de Heere Jezus die hen de vrijmoedigheid schenkt. Het Evangelie is geen boodschap die vertelt van ons sterke geloof. Het Evangelie is de boodschap die oproept tot geloof in de Sterke God (Jesaja 9:5). Dát is hoe God wordt verheerlijkt en dát is de manier waarop mensen zalig worden. Dit maakt het Evangelie zo indrukwekkend. Want als Christus niet gezonden was, niet gestorven was én niet getriomfeerd had over alle kwade machten, waren ook wij dood in onze zonden.
Er is maar Eén Fundament van hoop. Er is maar Eén Fundament van zekerheid. Er is maar Eén Garantie en Borg voor de vervolmaking van onze verlossing. En Zijn Naam is Jezus. Op de dagen dat wij wankelen en dreigen weg te vallen, blijft Hij onwankelbaar. Als wij ons zorgen maken over de progressie van het geloof, als wij niets dan verdorde vruchten lijken te zien, als wij menen dat ons geloofs- of kerkelijke leven een puinhoop is, als wij geen doorbraak meer zien op het zendingsveld – ook dan is ons Fundament onwankelbaar. We zijn geheiligd dankzij Zijn heiliging. We zijn verzekerd dankzij Zijn overwinning. En we zijn verlost, tot eer van God de Vader en God de Zoon.