Giftige wijn

Geestelijke macht in het boek Openbaring

“Dit is de reden waarom er zo veel belijders en zo weinig christenen zijn: velen doen mee en weinigen verkrijgen; velen komen in het slagveld tegen satan, weinigen komen eruit als overwinnaars. Want iedereen verlangt ernaar gelukkig te zijn, maar weinigen hebben de moed en het voornemen om te worstelen met de moeilijkheden die zij op de weg naar geluk tegenkomen.” – William Gurnall, The Christian in Complete Armour [Eigen vertaling]

De christelijke kerk bevindt zich in een verwarrende tijd. Ze heeft ogenschijnlijk aan kracht en invloed verloren, we horen van een afname van gelovigen en een toename van mensen die zich atheïst noemen. Christelijke waarden staan onder druk door het beleid van overheden, gestimuleerd door verschillende belangenverenigingen. Dat wat vijftig jaar geleden zo vanzelfsprekend was (of leek te zijn), staat vandaag op losse schroeven.
Wat is er aan de hand?
Babylon is opgekomen. Europa – en eigenlijk de hele Westerse wereld – is bedwelmd met “haar wijn die verlangt naar hoererij” (Openbaring 14:8).

Het is niet nieuw
Wat ik er direct bij moet vermelden, is dat de geest van Babylon niet nieuw is. Haar invloed is niet nieuw. Maar overal waar ze heerst, wordt ze gekenmerkt door één ding: decadentie. Decadentie is een staat van maatschappelijke schizofrenie: enerzijds heerst er een staat van luxe en tegelijkertijd is er sprake van verval. Het is de maatschappij die zichzelf kapot maakt door zichzelf te verrijken.
Wij, de inwoners van Nederland, deel uitmakend van dat welvarende Westen, zijn hier getuige van. In materieel opzicht ontbreekt het ons aan niets, maar we zien het ook gebeuren dat deze welvaart voor een geestelijk en moreel verval zorgt. Dit is uiteindelijk de ondergang van het Romeinse Rijk geweest.
Welvaart heeft een bedwelmende macht. Ze prikt gewetens dood. Ze pronkt met het geld en verbergt de schuld. Ze wijst op het plezier en het grote feest, maar zwijgt over de eeuwige ramp. Macht wordt niet gegeven, macht wordt gekocht. Wie in een maatschappij van luxe leeft, bevindt zich in de sferen van corruptie. Daar waar de materiële rijkdom voor het oprapen ligt, wordt de strijd tegen de zonde gestaakt. Mark these words.

Veel kerkgangers zijn bedwelmd
Toen ik de bovenstaande woorden van William Gurnall las, moest ik denken aan Babylon. Decadentie is de geest van Babylon.
Veel kerkgangers hebben geen idee wat zich op het geestelijke terrein afspeelt. Ze missen het geestelijke inzicht om Babylon te kunnen herkennen, laat staan dat ze in staat zijn haar te ontmaskeren. En dat is gevaarlijk. Want door deze ongewapende, naïeve, onwetende kerkgangers wordt de geest van Babylon de belijdende kerk op handen binnengedragen.
Hoe gaat dit precies in zijn werk? Kijk goed om je heen. Let op de thema’s die spelen. Luister naar de geluiden in de maatschappij. Eén van de meest beladen onderwerpen in onze tijd is de acceptatie van homoseksualiteit. En eigenlijk is de agenda al veel breder: we moeten zo ongeveer álle vormen van seksualiteit maar accepteren. Dit is het streven van het COC. En dat wordt via politieke agendering afgedwongen. Is dit erg?
Het is op zijn minst hypocriet. Het laat zien hoe ongelofelijk hypocriet de seculiere clubs te werk gaan. In tijden van verkiezingen wordt de acceptatie van homoseksualiteit bewust onder de aangebracht. Maar o wee – o wee! – als een organisatie (in dit geval Siriz) een zwangere vrouw durft te wijzen op het feit dat een abortus niet de enige optie is. Dan moet onmiddellijk de subsidiekraan dichtgedraaid worden. Daar gaat je gelijkheidsideaal. Opnieuw: de seculiere groeperingen helpen zélf het gelijkheidsideaal om zeep door de zogenaamde “verstikkende ideeën” van andersdenkenden de nek om te draaien. Het gaat hen ten diepste helemaal niet om gelijkheid, het gaat om invloed en dominantie. De zaak omtrent Siriz bewijst dit.

“Ik ben het vechten zat…”
Deze seculiere ontwikkelingen zouden we het liefst buiten de deur willen houden. Toch zien we dat belijdende christenen en kerken zwichten voor de druk die vanuit deze Babylonische geest wordt uitgeoefend. Wie als christen deze druk voelt, hoort alarmbellen rinkelen. Want als de seculiere invloeden, door toedoen van de Babylonische geest, probeert om de Kerk van Jezus Christus te infiltreren en het gezag van de Koning van het heelal te ondermijnen – en laat ik hier heel duidelijk over zijn: Babylon is uit op de vernietiging van Christus’ Koninklijke heerschappij – dan zijn we gewaarschuwd.
Hoe wint Babylon aan invloed binnen de kerk? Ze gaat te werk op een manier die het beste omschreven kan worden als politiek correct gedram. Ze oogt vriendelijk en agressief tegelijk. Dat klinkt verwarrend, maar is het niet. Babylon dramt. En dat niet één keer. Niet twee keer. Niet drie keer. Maar net zolang tot ze haar zin heeft.
Haar doel is normatieve beïnvloeding. Ze propageert altijd het abnormale, totdat het de norm is geworden. Dit is wat er is gebeurd met homoseksualiteit.
Het feit dat kerken worstelen met deze thematiek, zegt niet alleen iets over het gedram van seculiere organisaties. Het zegt ook iets over de kerk. Ze verkeert ogenschijnlijk in een identiteitscrisis. Ik denk niet dat hier slechts sprake is van een identiteitscrisis, maar dat er nog een veel diepere oorzaak is: de belijdende kerk heeft een loyaliteitscrisis. Ze weet niet meer aan wie zij loyaal moet, kan of wil zijn. En dat geeft ernstig te denken.
Er zijn mensen, belijdende christenen, die toegeven aan de zondige begeerten. De reden? “Ik ben het gevecht zat. Ik voel nu eenmaal deze behoefte en ik kan mij er niet langer tegen verzetten. En ik denk dat God mij wel begrijpt. Het is een hele worsteling geweest, maar uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat ik deze weg met God kan gaan. Ik geloof dat Hij mij deze ruimte geeft en dat dit ook binnen zijn plan past.”
Deze houding bepaalt mij opnieuw bij de woorden van Gurnall. Deze mensen staken de strijd. Ze zoeken geluk. Maar ze ontmoeten satanische blokkades op de weg ernaartoe. En in plaats van de strijd aan te gaan met deze leugenaar en moordenaar, capituleren zij. Ze worden bedwelmd door Babylon. Ze zijn niet bestand tegen de macht van de zonde. En dat doet het ergste vermoeden. Opnieuw laat ik Gurnall spreken:

“Zeg niet dat je koninklijk bloed in je aderen hebt stromen en dat je uit God geboren bent, tenzij je jouw afkomst kunt bewijzen door de heldhaftige geest die heilig wil zijn – ondanks mensen en duivels.” – The Christian in Complete Armour [Eigen vertaling]

De Heere Jezus draagt zijn kinderen op om heilig te zijn; Babylon verkondigt de boodschap dat mensen zichzelf moeten zijn. Tegen deze geest hebben christenen altijd en overal moeten vechten. Dit gevecht is niet nieuw. Wat wél anders of nieuw is in onze tijd, is dat de politiek en media op absurde wijze de kant kiest voor de seculiere kant van het verhaal. Hierdoor kunnen de kwetsbare mensen gemakkelijk meegesleurd worden en uiteindelijk ten val komen.

Gelukkig, want ik ben geheiligd
Ik ben mij ervan bewust dat christenen kunnen worstelen met homoseksualiteit. Deze mensen wil ik niet afschrijven. Maar ik wil wel het eerlijke, Bijbelse getuigenis laten spreken. En dat getuigenis luidt dat degenen die volharden in homoseksuele betrekkingen het Koninkrijk van God niet zullen binnengaan (1 Korinthe 6:9-10). Geloof ik dan dat iedereen die hiermee worstelt verloren gaat? Nee, dat geloof ik niet. Er zullen mensen in de eeuwigheid bij God zijn, die hiermee hebben geworsteld. Ze zullen er zijn – en prijs God hiervoor! Gods Koninkrijk bestaat uit mensen die allemaal hebben gezondigd. Ik heb ook gezondigd. Dat is de eerste overeenkomst tussen de heiligen in Christus. De andere overeenkomst is dat zij daar door strijd en overwinning zullen komen. En hier zit de crux. Ik geloof niet in de mentaliteit die zegt: “Ik ben het vechten zat, ik geef het op.” Wie de strijd tegen de zonde opgeeft, sluit voor zichzelf het Koninkrijk der hemelen.
Nogmaals: ik zeg niet dat het gevecht niet moeilijk is. Het gevecht kan echt zwaar zijn. Maar het feit dat je vecht, is een glorieus hoopgevend teken. En dit geeft het signaal af dat mensen niet buigen voor Babylon.
Ten diepste moeten we onszelf deze vraag stellen: waarin vind ik mijn geluk? Is het in mijn seksualiteitsbeleving? Is het in mijn geld? Is het in mijn werk? Is het in mijn maatschappelijke status? Of is mijn geluk in God? En ben ik gelukkig – niet omdat ik mezelf ben, maar omdat ik in Christus geheiligd ben?
Ik pleit niet voor een veilige Kerk; ik pleit voor een heilige Kerk. Want ik ben ervan overtuigd dat de heilige Kerk veilig is – in Christus’ doorboorde en machtige handen (Johannes 10:28). Laten we elkaar daarom als broeders en zusters bemoedigen en de weg naar ware geluk wijzen. Niet door onszelf te zijn, maar door heilig te zijn. De prijs voelt hoog, maar de beloning in Christus zal méér dan overvloedig zijn!

De val van Babylon (5)

Geestelijke macht in het boek Openbaring

De vorige keer hebben we in Openbaring 14:6-7 gezien dat vanuit de hemel het eeuwige Evangelie tot de aarde komt. Ook ná de opkomst van de twee beesten in Openbaring reikt God in Jezus Christus Zijn verzoenende hand aan. Hij wil door Zijn Zoon de wereld verlossen en met Zichzelf verzoenen. We hebben toen gezien hoe ontzagwekkend – en tegelijkertijd indrukwekkend – groot Gods genade en geduld is. Zélfs op het punt dat de wereld zich zo anti-God en anti-Christus opstelt, klinkt daar het Evangelie.
We hebben de vorige keer ook gezien dat de oproep in vers 7, om God te aanbidden, sterk wordt verbonden met het naderende oordeel. En dat oordeel lezen we in het vervolg. We zullen zien dat het oordeel een universele kant heeft, maar ook een persoonlijke. En als ik schrijf over de universele kant, dan bedoel ik het oordeel over de machten en krachten in deze wereld en in de hemelsferen. In dit deel van onze studie zullen we ingaan op het universele niveau.
Tegelijkertijd wil ik ook laten zien hoe belangrijk het is te beseffen dat Gods oordeel ons persoonlijk aangaat.

Een nieuwe macht verschijnt op het toneel
In Openbaring 14:8 worden we geconfronteerd met een nieuwe macht. Het is een macht die nog niet als zodanig is genoemd, maar waar de hoofdstukken 17-19 gedetailleerd over spreken. Deze macht heeft een naam die we uit Oud Testamentische geschriften kennen: Babylon.
Wat is Babylon precies? Het is belangrijk te weten wat de Bijbel bedoelt met Babylon, omdat het ook beter licht geeft over de apocalyptische visioenen die Johannes beschrijft.
Even een korte inleiding van het Oude Testament: Babylon is de Griekse benaming voor de hoofdstad van het Babylonische rijk. Het akkadische bab-ilani betekent poort van de goden. Twee bekende koningen die hebben geheerst over het Babylonische rijk zijn Hammurabi en Nebukadnessar II. Van Nebukadnessar is bekend dat hij zich inspande om de stad Babel groter en mooier te maken. Hij veroverde Jeruzalem en verwoestte daar de tempel van God. Het is deze Nebukadnessar die wordt genoemd in Daniël 4:30. Opvallend is dat de regering van zowel deze Nebukadnessar als Hammurabi werd gekenmerkt door zelfverheerlijking. Beide heren hadden het dus buitengewoon goed met zichzelf getroffen en zo gedroegen zij zich ook.
Wat heeft dan het Babylon uit Openbaring met dit Babylonische rijk te maken?
Alles. We hebben immers gezien hoe in Openbaring 13 de antichristelijke machten opkomen en de God van de Bijbel wordt gelasterd. De Schepper van hemel en aarde, en de Verlosser van deze wereld, Jezus Christus, worden door de wereld doodgezwegen. De wereld heeft zijn eigen god. En in Openbaring 14:8 wordt heel concreet verwezen naar Babylon. Alles wat God uit het centrum van het leven wil verdrijven, is toe te schrijven aan de macht van Babylon. Ze wordt omschreven als tempelverwoestend en trots. Babylon kan dus worden omschreven als de macht van de trotse verwoester van alles wat voor God heilig is. En dan komen we ook in de buurt van wat Paulus in 2 Tessalonicenzen 2:3 de wetteloze mens noemt.

1. Het oordeel over Babylon (vers 8a)
Merkwaardig genoeg lezen we als eerste over Babylon dat zij aan haar einde komt. In vers 8 lezen we dat de apostel Johannes een tweede engel ziet:

“En een andere engel volgde, die zei: Zij is gevallen, zij is gevallen, Babylon, de grote stad…”

De engel begint over het oordeel dat God over Babylon heeft voltrokken. Ook dat is iets merkwaardigs. Nog voordat we in het boek Openbaring inhoudelijk weten wat dit Babylon is, heeft God al het oordeel over haar voltrokken. Is hier een reden voor?
Vanuit de context is het begrijpelijk dat het oordeel over Babylon wordt uitgesproken. Het gebeurt nadat het eeuwige Evangelie verkondigd is. God wil geen twijfel laten bestaan over de urgentie van de oproep tot bekering. Hij wil dat iedereen die het Evangelie van Jezus Christus hoort, in geloof gehoorzaamt. We zagen al in vers 7 dat de tijd dringt. Gods oordeel is aanstaande.
En dan, een vers later, is dat oordeel voltrokken. Ieder moment telt, zou je kunnen zeggen. Er is maar weinig tijd om orde te maken. Je weet niet wanneer de mogelijkheid tot verzoening weg is. Óf Christus komt terug, óf jij verschijnt voor Hem als je sterft. En wat op dát moment jouw status is, dat zal worden bevestigd en uitgesproken bij het oordeel.
Openbaring 14:8 is een geweldig lichtpunt voor deze wereld, na de opkomst van de antichristelijke machten in Openbaring 13. God laat niet met Zich spotten. Hij laat de antichristelijke machten een korte tijd roeren, maar Hij rekent er gegarandeerd mee af.

2. De wijdverspreide invloed van Babylon (8b)
Doordat ik over de “antichristelijke machten in de wereld” schrijf, kun je opmaken dat ik denk dat het hier gaat om Gods volledige en universele oordeel. Babylon in wordt compleet verslagen en geoordeeld. Dat moet ook wel, want in vers 8b lezen we dit:

“…omdat zij alle volken van de wijn van de toorn van haar hoererij heeft laten drinken.”

Babylon is niet geografisch aan te wijzen. Babylon is in geestelijk opzicht overal aanwezig. Johannes heeft het immers over “alle volken” die van de wijn van de toorn van haar hoererij hebben gedronken. Overigens is dit woord “toorn” in de Herziene Statenvertaling ongelukkig. Het kan inderdaad “toorn” betekenen (net als in Openbaring 14:10). In dit geval betekent het eerder “intens verlangen” naar hoererij. Dat is een typering die meer houd snijdt in de context. Babylon is verzot op hoererij. Zij verkoopt zichzelf maar al te graag.
Nu denk ik niet dat het woord “hoererij” alleen slaat op kenmerken van seksuele uitspattingen in de samenleving. Het kan en zal zeker ook wel die betekenis in zich hebben, maar het is breder. Babylon is een verleidende macht. Ze is een meester in het verleiden tot genot en plezier. De leus “Laat ons eten en drinken, want morgen sterven we!” is haar op het lijf geschreven.
Het gevaar van Babylon moet niet onderschat worden. Haar macht bestaat uit het voorhouden dat het leven vooral een feest van genot en plezier moet zijn. Plezier en genot zonder God, welteverstaan.
Kan een mens dan niet leven met God en tegelijkertijd een vreugdevol leven leiden? Moeten christenen maar als klagende, armetierige en zwaarmoedige mensen door het leven gaan? Absoluut niet!
Satan gebruikt doorgaans twee leugens om God en vreugde van elkaar te scheiden. De eerste leugen wil ons doen geloven dat God en vreugde simpelweg niet samen kunnen gaan: “Je moet kiezen: óf God, óf geluk.” Het is, zoals men in het Engels zegt, kiezen tussen holiness en happiness.
De tweede leugen wil ons doen geloven dat God en geluk niet zo strikt van elkaar te scheiden zijn, maar dat we echt veel gelukkiger zouden zijn als we afscheid nemen van God en onze eigen wegen gaan. De duivel gebruikt dus twee leugens: God geeft volgens satan geen enkele vreugde, óf Hij geeft gelimiteerde vreugde en houdt een dosis geluk voor ons achter.
Deze twee leugens gaan schuil achter het bestaan van Babylon. Ze misleidt mensen door het genot en plezier te propageren dat buiten de grenzen van Gods morele kader ligt. En ze verslaat haar slachtoffers met duizenden.

Waarom iedere christen zich zorgen moet maken over Babylon
Wat betekent dit nu voor christenen? Gaat dit hele oordeel over Babylon langs hen heen? Merken zij hier iets van? Of staat de Kerk van Jezus Christus buiten dit alles? Het antwoord is dubbel, en wellicht ook een beetje flauw: ja en nee.
Allereerst moeten we duidelijk stellen dat dit oordeel over Babylon de Gemeente van Christus bij de wederkomst van de Heere Jezus niet treft. Dat wil zeggen: allen die door het geloof in de Heere Jezus zijn verzoend met God en Hem aanbidden als Schepper, Onderhouder, Verlosser en Heere van het leven, zullen niet door dit oordeel getroffen worden. Als Christus terugkomt, zal Hij met Babylon afrekenen. Hij zal het vernietigen. Babylon zal nooit meer terugkomen. Tegelijkertijd kun je ook zeggen: de Gemeente van Christus is al getroffen door het oordeel over Babylon. Hoe kan dat?
Dat kan, omdat God de macht van Babylon in het leven christenen – en dus ook in de Kerk – gebroken heeft. Babylon heeft geen macht in de Kerk. Hier kom ik zo nog op terug, maar ik durf vanuit de Bijbel te stellen dat de macht van Babylon niet heerst in de Gemeente van Jezus Christus. Dat komt, omdat God de macht van Babylon heeft gebroken op het moment dat Hij mensen tot Zijn Zoon brengt, door de kracht van Zijn Heilige Geest. We noemen dit moment ook wel de wedergeboorte. Het moment van wedergeboorte is Gods oordeel over Babylon in het leven van een christen voltrokken.
“Nou, leuk,” zou je denken. “Wat moeten wij hier nu dan nog mee? Babylon is verleden tijd! Laten we dat achter ons laten.” En daar begint nou nét de schoen te wringen.
Christenen leven met een groot conflict. Want de macht van Babylon mag dan in het leven Christus’ volgelingen gebroken zijn, de aanwezigheid en invloed van Babylon zijn nog altijd aanwezig in de wereld. Als je dit niet begrijpt, kun je ook het conflict en dilemma van christenen in deze wereld niet goed begrijpen. Christenen hebben te strijden tegen de geest van Babylon. Daarom moeten gelovigen in Christus niet gemakzuchtig denken over de invloed die Babylon in hun eigen leven wil uitoefenen. Ze jaagt op alles en iedereen, ook christenen. En misschien moet ik wel zeggen: ze jaagt juist op christenen.

De kerk die zwicht voor Babylon is geen Kerk
Ik schreef net heel stellig dat Babylon geen macht heeft in de Kerk van Jezus Christus. Maar nu wordt het wat ingewikkelder. Want ik geloof ook dat er belijdende kerken zijn, die zich laten leiden door de geest van Babylon. “Heb je voorbeelden dan?”
Jazeker. Ik hoef alleen maar te refereren aan een brief van een groep predikanten binnen de Protestantse Kerk in Nederland, die stellen dat “alle relaties voor ons gelijk zijn” en dat “het homohuwelijk voor ons geen enkel probleem is.”
Dit is geen genadig woord van Christus, maar Babylon dat haar wil dicteert. Babylon beukt tegen de muren en poorten van de Gemeente van Jezus Christus. Gelukkig mogen gelovigen weten dat Christus heeft gezegd dat “de poorten van de hel de Kerk niet zullen overweldigen.”
Het is uiterst zorgwekkend dat juist een groep predikanten – zij die Gods Woord moeten kennen en kunnen uitleggen aan gemeenteleden – zich hebben laten verblinden door de tijdgeest, en daarmee ook door de geest van Babylon.
Ik ben benieuwd of bovenstaande woorden over tien jaar nog ongestraft gepubliceerd kunnen worden. Misschien word ik ooit voor de rechter gedaagd en wordt er gedreigd met gevangenisstraf als ik weiger mijn standpunt over het huwelijk – een verbond dat uitsluitend geldt voor één man en één vrouw – te herzien. Then so be it.
Heb in dat geval geen medelijden met mij. Heb medelijden met degenen die claimden Jezus Christus te kennen en zich lieten verleiden door de geest van Babylon. Gevangenschap in deze wereld is van korte duur, maar het oordeel over Babylon is eeuwig. Waar het op aankomt? “Hier is de volharding en het geloof van de heiligen” (Openbaring 13:10).