+1024.jpg)
Valkuil #1: Dogmatiek in plaats van verzadiging
De Bijbel is Gods volmaakte en genoegzame Woord waarmee Hij de ziel van Zijn volk voedt. Je kunt de Bijbel echter lezen zónder gevoed te worden op de manier die Hij heeft bedoeld. Je kunt de Bijbel dusdanig lezen, dat je wordt gevoed met hoogmoed en kritiek. Wie de Bijbel puur dogmatisch leest, zal ongetwijfeld op het één of ander wel wat aan te merken hebben. “Kritische verzadiging” is echter niet wat God wil schenken – hoewel een zuivere dogmatiek belangrijk is. Het hele genieten van gemeenschap met God – hoe Hij Zich bekendmaakt en deze eren met lofprijzing aanbidding – droogt op vanwege de kritische houding waarmee de waarheid op tafel gelegd wordt.
Valkuil #2: Enkel studie in plaats van God ontmoeten
Ik volg nu ongeveer een jaar de cursus van Veritas College. Deze cursus is verfrissend, degelijk en Bijbelgetrouw. Het is bedoeld om “normale” kerkgangers te trainen in het geven van Bijbelstudies. Zinsconstructies worden uitgeplozen, veel voorkomende (soorten) woorden worden geanalyseerd en aan de hand van kleuren en pijlen wordt de hoofdboodschap van een tekst vastgesteld. Ik heb ondervonden dat het een gevaar is om deze methode in je stille tijd over te nemen, omdat het kan uitmonden in een technisch en theoretisch verhaal. Hier is de cursus oorspronkelijk ook niet voor opgesteld. Als de praktische kant wegvalt, gaat er iets mis. Voor analytici en studiebollen is en blijft de waarschuwing om niet de technische en theoretische details uit te pluizen, maar vóór alles de vraag te stellen: welke heerlijkheid van God zie ik in deze tekst oplichten? Toegegeven: deze vraag werd inderdaad verdrongen door het technische verhaal. Niet de fout van Veritas, maar van mij.
Valkuil #3: Bezig zijn met Christus in mij in plaats van Christus Zelf
De Bijbel is duidelijk in de oproep tot heiligmaking. Degenen die Jezus hebben ontvangen door het geloof, hebben in Hem zowel de toegerekende gerechtigheid ontvangen, alsook de Heilige Geest, Die de gerechtigheid uitwerkt in de levenswandel van de gelovige. Het kan echter ook een obsessie worden en bij teveel naar binnen kijken tot een zekere mate van teleurstelling en frustratie leiden. In het boek Calvinisme van Joel Beeke wordt een treffend beeld gegeven, in de vorm van een waarschuwing:
“Wanneer u vertrouwt op Christus binnen u, in plaats van op Christus buiten u, speelt u Christus tegen Christus uit. De bruid doet er goed aan veel waarde te hechten aan het portret van haar man, maar het zou belachelijk zijn als ze meer van het portret hield dan van hemzelf, en nog veel belachelijker als ze naar dat portret toe zou gaan, in plaats van naar haar man om vervulling van haar behoeften. Toch handelt u zo, als u meer op hebt met Christus’ afbeelding in uw ziel dan met Hem die deze daar geschilderd heeft.”[Dit citaat staat in het boek Calvinisme op bladzijde 257. Het betreft een oorspronkelijk citaat van William Gurnall, opgenomen in Joel R. Beeke, Holiness: God’s Call to Sanctification (Edinburgh: Banner of Truth Trust, 1994), 18 – 19]
Het is van tijd tot tijd goed om te zien wat er in het hart leeft, maar altijd zoeken en speuren is een uitputtend werk. Het slurpt de voldoening uit het geestelijk leven. God is bezig om Christus in mij gestalte te geven en dat kost tijd. Die tijd neemt de Heere ook. Het zijn alleen mijn ongeduld en drammerigheid die ervoor zorgen dat ik tijdens dit proces in de weg lig.
De les van Johannes de Doper
Vanmorgen las ik de ontmoeting die Johannes de Doper had met enkele mannen, die naar hem toe waren gestuurd door de Farizeeën (zie Johannes 1:15-34). Of hij even wil vertellen wie hij is. Drie keuzeopties: de Messias, Elia of de Profeet. Ze krijgen drie keer “nee” te horen. De ogenschijnlijk geïnteresseerde houding lijkt plotsklaps om te slaan in een kritisch (had ik dit woord al genoemd hierboven?) verhoor. Wanneer verwachtingen niet uitkomen of worden beantwoord, kiezen mensen snel voor de onderzoekende houding: als u dít niet bent, waarom doet u dát dan wel? Waar haalt Johannes het lef vandaan om mensen te dopen met water?
Zijn antwoord is verbluffend. Hij zet zichzelf niet in de schijnwerpers. Dat was ook niet nodig, want de bezoekende delegatie zorgde al voor enige sensatie.
Johannes had zich geweldig groots kunnen voelen. Farizeeën sturen niet zomaar wat mensen naar willekeurige personen. Je moet echt opvallen, wil er een “geïnteresseerd onderzoek” naar je worden ingesteld. Johannes weet echter heel goed waartoe hij geroepen is. Hij is degene die het mag uitroepen dat God als Mens in ons midden is gekomen (Jesaja 40:3)! Dat is zijn roeping en daar houdt hij zich aan vast. Johannes laat in zijn antwoord aan de mannen doorschemeren, dat zij denken een groot mens, profeet of zelfs de Messias op het spoor te zijn. Het is alsof hij zeggen wil: “Jullie denken dat je hier een imposant mens ontmoet? Na mij komt Iemand, zo groots, zo verheven, dat ik het niet waard ben om ook maar in Zijn schaduw te mogen staan.” Over Wie hij het hier heeft? Jezus Christus, het Lam van God, Dat de zonde van de gehele wereld wegneemt.
Deze eenvoud is verbluffend. Weten dat je de wegbereider van de Messias bent en in het licht van Gods Zoon kunnen zeggen: “Ik ben maar Zijn wegbereider.” Niet naar jezelf wijzen, niet je imposante roeping noemen, niet uit blijven leggen waartoe en hoe God je geroepen heeft, maar nederig blijven wijzen op Christus. Omdat Hij het volmaakte Licht is. En omdat Hij de volmaakte glorie heeft en toekomt. Daarom opnieuw de vraag: welke heerlijkheid van Christus zien jij en ik in de Bijbel? En hoe wil God ons hiermee voeden? Geen technisch verhaal, geen kritiek voedende dogmatiek, geen theoretische cirkels en pijlen, maar enkel Gods schoonheid. Beschreven op papier, verzadigend voor de ziel.
Pure and Simple Devotion from Desiring God on Vimeo.
©2015 Desiring God Foundation. Used by Permission.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageren? Plaats hier uw vraag en/of opmerking.