Glorie zoeken, glorie ontvangen, glorie geven

Wat is het kenmerk van een gezonde, Bijbelse vriendschap en omgang met andere mensen? En – nog belangrijker – wat is het kenmerk van een gezonde, Bijbelse omgang met God?
Wat betekent het om te wandelen in geloof? Wat betekent het om te komen tot Jezus?
Gelovige, waarom geloof jij in de Heere Jezus? Heb je ooit nagedacht over die vraag? Waarom geloof ik eigenlijk in Hem?
Een andere vraag die je kunt stellen, is: hoe ziet jouw wandel met Hem er nu, op dit moment, uit?

Verborgen gevaar
God laat in Zijn Woord op een schitterende – en wellicht voor ons een verbijsterende – manier zien hoe Hij relaties en omgang heeft bedoeld.
In de laatste drie verzen van Johannes 2 lezen we over velen die geloven in de Naam van Jezus, vanwege de tekenen die Hij doet. De volgende zin geeft echter een radicale tegenstelling weer: “Maar Jezus, op Zijn beurt, vertrouwde Zichzelf niet aan hen toe.”
Als wij vers 23 uit de tekst zouden halen en op zichzelf staand zouden presenteren, kunnen we de conclusie trekken dat velen geloven in Jezus.
Vers 24 zorgt echter voor een probleem. Hoe is het mogelijk dat Jezus Zichzelf niet geeft aan mensen die wel in Hem geloven? De menselijke conclusie, dat velen in Hem geloofden, moet dus gecorrigeerd worden met het signaal dat Christus hier afgeeft: “Velen geloofden niet in Mijn Naam.”
Dit kan Hij volgens vers 25 zeggen, omdat Hij elk mens kent. Hij heeft geen andere getuigen nodig om te weten wie ik ben. Dat weet Hij, want Hij is God.

Zo op het eerste gezicht lijkt Johannes’ mededeling over de “gelovigen” een fantastische boodschap. Jezus’ houding maakt echter duidelijk dat het niet is wat het lijkt. Hij heeft een stel profiteurs achter Zich aan. Zij willen tekenen zien. Ze zijn blij met Hem, zolang Hij doet wat zij van Hem vragen. Het zijn geen Christus-zoekers, maar teken-zoekers. Ze zoeken sensatie, wonderen, genezingen. En aan zulke mensen geeft Hij Zichzelf niet.
Het is gevaarlijk wanneer wij belijden te geloven in Jezus en dan automatisch te denken dat Hij Zichzelf aan ons geeft. Dat hoeft helemaal niet! Vier lessen die wij hieruit kunnen trekken.

# 1. Een Bijbelse omgang is gericht op de P(p)ersoon
Wanneer wij tot Jezus komen, wil Hij allereerst dat wij om Hemzelf komen. Ja, wij ontvangen door Hem vergeving. We ontvangen door Hem reiniging. Wij worden door Hem geheiligd. Maar al deze zaken zijn niet los van Hem verkrijgbaar. God wil niet dat we tot Hem komen om Zijn gaven op te halen, zonder dat we met Hem weggaan. Als wij vergeving halen en niet mét Hem gaan, hebben we géén vergeving. Dit is het probleem van de groep mensen die “geloofden in Zijn Naam.” Ze geloofden niet écht in Jezus. Zij vertrouwden zichzelf niet écht aan Hem toe.
En daarom vertrouwt Jezus Zichzelf niet aan hen toe.
Een relatie die is gebaseerd op grond van ontvangen, is gevaarlijk en afgodisch. Op den duur komt er scheefgroei. Als mijn omgang met Jezus enkel bestaat uit het vragen van vergeving, het vragen van herstel en ik geef mijzelf nooit aan Hem, is de verhouding niet recht. Een gezonde relatie is op deze manier uitgesloten.

# 2. Een Bijbelse omgang draait om oprechtheid en geven
In Christus heeft God ons alle geestelijke rijkdom en zegeningen geschonken: Jezus is de Schatkist in Wie alle rijkdom van het geestelijk leven ligt opgesloten. We kunnen er echter niet voor kiezen om de rijkdom uit de kist te halen en daarna de kist – met alle eerbied gesproken – “weg te werpen.”
Christus zal Zichzelf alleen aan ons geven, wanneer wij ons onvoorwaardelijk aan Hem geven. Is dit niet zelfzuchtig? Ik denk het niet. Op deze manier geeft God ons een belangrijk Voorbeeld, waarin wij worden bewaard voor de scheefgroei die in vele relaties ontstaat. Jezus heeft het volste recht om Zichzelf hier gesloten op te stellen. Hij laat ons hiermee zien dat wij ons ook niet voor Jan en alleman hoeven open te stellen.
Het is misbruik wanneer wij alleen de ingangen vinden bij een persoon, waarvan wij weten dat daar het voordeel voor ons te halen valt. Jezus laat Zich niet misbruiken. God laat Zich niet misbruiken. En zo worden ook wij gewaarschuwd, om niet achteloos iedereen toe te laten in de kring van intieme vrienden. Wanneer sommigen hebben wat ze van je willen, zie je ze niet meer terug.

# 3. Een Bijbelse omgang draait om de ander
We moeten de intenties en verlangens van de ander kennen. Zolang deze niet zijn gericht op de ander, hebben we alle reden om hem te wantrouwen en ons gesloten op te stellen. Misschien zijn zij ook wel uit op “tekenen,” zoals geld of macht. Jezus laat Zich niet enkel gebruiken als middel, Hij wil in alles het Doel zijn. Hij wil Zichzelf geven, maar alleen op voorwaarde dat wij Hem volledig omhelzen en ontvangen in geloof.
De omgang van de gelovige met Christus – de omgang die de gelovige met Hem mag ervaren – is op geen enkele manier gefundeerd op winstbejag. De enige winst die in het geloof ligt opgesloten is, naar 1 Timotheüs 6:6, de godsvrucht, die gepaard gaat met tevredenheid.
De enige winst die ik door het geloof in Christus kan verkrijgen, is de gelijkvormigheid naar Zijn beeld. Ik word meer zoals Hij. In het oprechte geloof gaat het niet alleen om kwijtschelding van schuld. Het gaat niet alleen om de vergeving van zonden. Het gaat niet alleen om het gered worden van de hel. Het gaat om de vervulling van Gods doel met mijn leven, waarin Christus het Middelpunt en het Doel is. Ik wandel met Hem, ik kom niet alleen wat bij Hem halen wanneer ik iets nodig heb.
Zo gaat Jezus ook niet met ons om; alsof Hij alleen bij ons komt wanneer Hij gehoorzaamheid wil. Of wanneer Hij ons moet corrigeren. Hij is er constant bij. In vreugde en verdriet. In hoop en hulpeloosheid. Wat Hij verlangt, is dat wij in al deze omstandigheden ons hart delen en van Hem vernieuwing verwachten en ontvangen. In het gaan naar Christus om leven te ontvangen ligt de verheerlijking van Zijn Naam. Ik wandel met Hem om Hem groot te maken – niet mijzelf.

# 4. Een Bijbelse omgang draait om kennen en gekend worden
De Heere Jezus kent ons en verlangt ernaar een gelijkwaardige relatie te hebben, waarin Hij Zijn glorie aan ons bekendmaakt en deze met ons deelt – door Zijn Woord, Zijn werken, de schepping, omgang met anderen. Maar Hij verlangt er net zo goed naar dat wij onszelf onvoorwaardelijk aan Hem toevertrouwen. Hij wil dat wij ons volledig aan Hem geven. Alleen wanneer wij dit oprecht doen, is er sprake van Bijbels en Godverheerlijkend geloof. Het is een kinderlijk vertrouwen op Hem, zoals Hij is geopenbaard door God in de Heilige Schrift.
De apostelen hebben de heerlijkheid van Christus gezien en dat is exact het doel van God wanneer Hij ons Zijn Woord schenkt en ons beweegt om het te openen. Hij toont Zichzelf door de Zoon en werkt door de Heilige Geest dat we Zijn glorie en schoonheid gaan zien en bewonderen.
Deze bewondering van Christus is de voeding voor onze aanbidding van Hem, die tot uiting komt in een loflied, gebed, gehoorzaamheid en schuldbelijdenis.

De belangrijkste vraag voor een Bijbelse omgang
Een gezonde, Bijbelse omgang wordt gevormd door personen, die zich aan elkaar toevertrouwen. De omgang van Christus met de gelovige is als volgt bedoeld: Christus schenkt Zichzelf in Zijn heerlijkheid en de gelovige geeft hem Zijn oprechte aanbidding en toewijding. Zij laten zich door elkaar kennen, waarbij Christus de Meester is, Die voorop gaat. Christus is Gods voeding voor onze omgang met Hem, maar wil niets liever dan dat wij de heerlijke smaak van de voeding verkondigen en prijzen en Hem erdoor grootmaken. Dit is de belangrijkste vraag wanneer het gaat om vriendschappen en omgang met anderen: Verlang ik er oprecht naar om God in Christus te kennen en mijzelf onvoorwaardelijk aan Hem te geven? Als ik mijn Bijbel open, verlang ik er dan naar om Hem te ontmoeten, met alles wat er op dit moment in mijn leven is? Verlang ik ernaar om in mijn gebroken bestaan het licht van Gods glorie in Christus te zien en mij daarmee te laten verzadigen? Verlang ik ernaar hieruit te leven?
Wanneer wij naar Christus gaan om allerlei zaken te krijgen, zonder Hemzelf te willen, zal Hij Zichzelf voor ons verbergen en zal Hij vroeg of laat de afgoderij in ons hart blootleggen. Het is Christus of niets.

Richtingaanwijzer
Christus toont ons God. Christus schenkt ons leven. Christus toont ons het licht van Gods stralende heerlijkheid. En zo zijn ook wij geroepen om in contacten, vriendschappen en relaties met anderen te wijzen op de glorie van Jezus. Om aan de ander te geven van de heerlijkheid die wij zelf van God hebben mogen ontvangen. God heeft relaties zó ontworpen, dat wij allereerst Hem en Zijn heerlijkheid zouden kennen en de kennis hiervan zouden doorgeven aan anderen.
Zo leren mensen samen te genieten van God. Wij moeten niet genieten van elkaar, elkaars gaven of misbruik maken van elkaars sterke punten. Wij mogen onze harten openleggen om de heerlijkheid van God met de ander te delen. Samen mogen we jubelen om Gods majesteit, huilen om de zonde die Hem onteert, vertroosten met de hoop die Hij geeft en vergeven door het kruis dat Hij heeft opgericht. God verlangt ernaar dat Zijn eigenschappen zichtbaar worden in onze onderlinge contacten. Hij wil gekend zijn. Daarom: wees niet selectief, grabbel niet slechts de “leuke” eigenschappen uit Gods Schatkist, maar omhels Hem helemaal. Omdat Hij het Leven Zelf is. En geschonken heeft – in Zijn Zoon, Die Zichzelf gaf aan het kruis en Zichzelf ook vandaag wil geven, als wij ons helemaal aan Hem toevertrouwen.

Pure and Simple Devotion from Desiring God on Vimeo.

©2015 Desiring God Foundation. Used by Permission.