Zonder pijn geen Koninkrijk

Gods wil doen zal pijnlijk botsen met eigen verlangens. Het gebed van Jezus in Gethsemane mag gezien worden als een bemoediging voor gelovigen. Hij worstelde tot driemaal toe met de beker die God voor Hem bereid had. Te midden van de verzoeking gaf Hij Zich ten volle over aan de wil Zijns Vaders. Maar het geeft ook een klemmende oproep voor Gods volk. Met eenmaal bidden ben je er niet. Van harte instemmen met Gods wil en om Zijn wil ook de jouwe te laten zijn, kost moeite en tijd. Al moet ik dertig maal in de nacht tot God bidden in de tijden van verzoeking, dan zal ik dat doen: God is een beloner van wie Hem zoeken en heeft een welbehagen in het volhardend gebed.

Het kan niet zo zijn, het mag niet zo zijn en het zal niet zo zijn, dat Christus als enige de pijn gevoeld heeft, die leidt naar de eeuwige heerlijkheid van het Koninkrijk Gods. Welke pijn moeten wij dan lijden? De pijn van het doen van de wil van de Vader, Die in de hemelen in, dwars tegen onze eigen wil in. Verzoekingen en verdrukkingen doorstaan. Het is een leven van vechten tegen jezelf. Het is een leven van ontzeggen. Het is een leven van het uit laten hongeren van de zonde. Zondige neigingen geen voeding geven, dat is pijnlijk. Jarenlang heb je het gevoed en heeft het zogenaamde ‘verzadiging’ gebracht. Vechten tegen Gods wil is gevaarlijker dan worstelen met Gods wil – vechten is dodelijk. Christus worstelde zichtbaar en heeft daarin de zonde niet aangegrepen. Als Hij gevochten zou hebben tegen Gods wil, zou Hij de worsteling hebben laten escaleren door verontwaardigd en agressief de waaromvraag te stellen. Maar dat deed Hij niet. Aan het kruis stelde Hij wel de waaromvraag, maar niet met verontwaardiging en agressie, doch met de erkenning dat Hij op dat moment tot zonde werd gemaakt door God en dat Diens toorn die drie duistere uren over Hemzelf werd uitgegoten. Als de waaromvraag gevoed zou zijn geweest met teleurstelling en verontwaardiging, dan zou Hij inderdaad naar de listige stemmen van de omstanders hebben geluisterd en van het kruis af zijn gekomen. Daarentegen zag Jezus de heerlijkheid voor zich – en daarin vond Hij vreugde en kon Hij ook de weg van pijn en dood gaan. Wij hebben hetzelfde perspectief – eeuwige heerlijkheid! Willen wij ook die weg gaan? Zonder pijn geen Koninkrijk!

Protestantse gedachten in een Rooms-Katholiek klooster, Gerleve, 25 juni 2011