Wandelende Bijbel

Als nu een grote schare bijeenvergaderde, en zij van alle steden tot Hem kwamen, zo zeide Hij door gelijkenis:
Een zaaier ging uit, om zijn zaad te zaaien; en als hij zaaide, viel het ene bij den weg, en werd vertreden, en de vogelen des hemels aten dat op.
En het andere viel op een steenrots, en opgewassen zijnde, is het verdord, omdat het geen vochtigheid had.
En het andere viel in het midden van de doornen, en de doornen mede opwassende, verstikten hetzelve.
En het andere viel op de goede aarde, en opgewassen zijnde, bracht het honderdvoudige vrucht voort. Dit zeggende, riep Hij: Wie oren heeft, om te horen, die hore.
En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Wat mag deze gelijkenis wezen?
En Hij zeide: U is het gegeven, de verborgenheden van het Koninkrijk Gods te verstaan; maar tot de anderen [spreek Ik] in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien, en horende niet verstaan.
Dit is nu de gelijkenis: Het zaad is het Woord Gods.
En die bij den weg [bezaaid worden], zijn dezen, die horen; daarna komt de duivel, en neemt het Woord uit hun hart weg, opdat zij niet zouden geloven, en zalig worden.
En die op de steenrots [bezaaid worden], zijn dezen, die, wanneer zij het gehoord hebben, het Woord met vreugde ontvangen; en dezen hebben geen wortel, die maar voor een tijd geloven, en in den tijd der verzoeking wijken zij af.
En dat in de doornen valt, zijn dezen, die gehoord hebben, en heengaande verstikt worden door de zorgvuldigheden, en rijkdom, en wellusten des levens, en voldragen geen [vrucht].
En dat in de goede aarde [valt], zijn dezen, die, het Woord gehoord hebbende, hetzelve in een eerlijk en goed hart bewaren, en in volstandigheid vruchten voortbrengen.
(Lucas 8:4-15, Statenvertaling)

Misschien is deze gelijkenis van Jezus de meest essentiële die we hebben. Ze omvat meer antwoorden op belangrijke vraagstukken dan we in eerste instantie zouden vermoeden. Ze leert ons het doel van Gods Woord, de Bijbel (en specifiek de evangelieboodschap), ze geeft ons een inkijk in de geestelijke dimensie van ongeloof en satanische tegenwerking en, last but not least, ze verklaart ronduit het doel van ons bestaan.

1 soort gezaaid zaad, 4 uitwerkingen
God heeft welbehagen gehad om aan in stervende en verdorven wereld Zijn levengevende zaad te zaaien; het dode land van dorens en distels wil Hij veranderen in een akker met prachtige bloemen. Daartoe heeft Hij ons één openbaring gegeven: Zijn Woord, Zijn evangelie. Overal waar deze boodschap klinkt, wordt het zaad van Gods Woord gezaaid. Prediking, Bijbelstudie en evangelisatie zijn vormen waarin dit Woord tot mensen komt. Maar de uitwerkingen hiervan zijn zeer divers – op scoreschaal van 0 tot 100.
De eerste groep mensen zijn mensen die op enige wijze met de boodschap van het evangelie in contact zijn gekomen, maar die door toedoen van satans tegenstand geen tijd hebben gehad om het te laten bezinken en zich meteen hebben afgekeerd van de weg van verlossing. De ‘partij des onkruids’ rooft het zaad als de vogels; weg is weg. Een man kan een kerkdienst bijwonen, de prediking hebben aangehoord en onmiddellijk daarna in zijn auto stappen, op weg naar huis, om vervolgens de televisie aan te zetten en te schakelen naar een sportprogramma. En als vrouwlief vraagt: ‘hoe was de dienst?’ reageert hij met een mat ‘Oh, wel goed.’ Vervolgens is hij de hele dag bezig met allesbehalve datgene wat hij gehoord heeft. Het zaad is gezaaid, maar onmiddellijk weggenomen en de persoon slaat er totaal geen acht meer op.
De tweede en derde groep mensen zijn een stuk gevaarlijker, omdat zij een bepaalde vorm van uiterlijke godzaligheid bezitten, die niet blijvend is – Paulus noemt dit schijn. Het zijn mensen die kennis hebben van het Woord, die er in het begin ook geïnteresseerd in zijn en er over lezen en die met andere belijdende christenen praten over de Bijbel en meedoen met bepaalde activiteiten. Maar na een bepaalde tijd zijn zij zoek; de erediensten wonen zij niet meer bij, laten zich uitschrijven en keren alles wat met het geloof te maken heeft de rug toe. Achteraf hoor je de verhalen: ‘Meneer was eigenaar van een gokhal en wenste daar geen afstand van te doen, omdat zijn inkomsten dan flink af zouden nemen’, of ‘mevrouw verkoos liever veel geld te verdienen als model en kon het luxe leven met veel geïnteresseerde mannen niet missen’ en weer een ander heeft God met een gebalde vuist vaarwel gezegd omdat er een vorm van lijden in het leven is gekomen. Ik heb meegemaakt hoe mensen op een bepaald moment riepen dat ze zich bekeerd hadden en een tijdje later was er geen enkel contact meer. Het is ontzettend belangrijk om mensen, die voor het eerst een geloofsbelijdenis hebben afgelegd, een traject in te laten gaan en hen met begeleiding de eerste stappen van het christelijke leven te laten zetten. Het is onverantwoord deze mensen tot Jezus te leiden, om vervolgens te verwachten dat zij zelf wel hun weg in de ‘christelijke kringen’ kunnen vinden. De eerste stappen zijn altijd onwennig. We mogen nooit zeggen: ‘nu heb jij je bekeerd, je gelooft in Jezus, je bent er!’ Je bent er, met wat? Deze persoon is in ieder geval gekomen op het punt om het Woord van God als waar te belijden – maar komt deze persoon ook tot navolging van Jezus?
Dat is bij de vierde groep mensen namelijk wél het geval. Het zijn mensen die zich hebben verbonden met Jezus Christus door het geloof, ongeacht wat zij hierom moeten lijden en laten. Ze verdiepen zich in Gods Woord en leren stukje bij beetje de verschillende facetten die hierin geopenbaard Zijn; over het wezen van God; Zijn Zoon; Zijn beloften; Zijn handelen in de geschiedenis; Zijn vermaningen en geboden. Daarbij verzuimen zij niet om te worden als een boom met prachtige vruchten.
Zo zien wij dat als er maar één soort geloof is dat zalig maakt, de rest fake is. Het is namaak, het is tijdelijk, het is krachteloos. Het zaad dat God zaait, is echt, blijft tot in eeuwigheid en vol van kracht. En juist omdat er maar één soort geloof is dat zalig maakt, is het gemakkelijker om uit te komen bij al die andere ontelbare soorten geloof die uiteindelijk fake blijken te zijn.

Wat wil God nu?
Dat God Zijn Woord gegeven heeft, is niet zomaar een genadegave om te kunnen genieten van literair hoogwaardige kunst. Hij wil dat wij de letters van Zijn Woord lezen, eten en nemen tot aansturing van onze handen, voeten, ogen, oren en mond. We moeten wandelende Bijbels worden. Hij wil dat we naar de wereld kijken zoals het in Zijn Woord staat, want God laat hierin zien hoe Hij de wereld ziet. Hij wil dat we doen zoals we in de Bijbel lezen dat we moeten handelen. Hij wil dat we leren spreken zoals Zijn Woord zegt dat we moeten spreken. Want als wij ons door het geloof in Jezus verenigen met Hem, met medebroeders –en zusters, dan zullen wij leven met het doel zoals God het bedoeld heeft: met ontzag en vol eerbied voor Hem. De vraag is niet: ‘wil jij dat God je zegent?’, maar ‘wil jij dat God geëerd wordt?’ Wie God eert, draagt vrucht – enkel en alleen voor Hem.
Het is soms tenenkrommend om te ontdekken dat mensen de Bijbel blijkbaar kunnen lezen alsof een bepaald gedeelte meer gericht is aan tante Toos, en niet voor henzelf. Want weet je, tante Toos is hoogmoedig en arrogant, en trekt bepaalde mensen voor; maar als ze Lucas 6:27-36 serieus zou lezen en integreren in haar gedrag, dan bestaat de kans dat ze een stuk sympathieker overkomt. Kijk, dit is ongeoorloofd Bijbelgebruik. Als jij de Bijbel leest, dan is God Zijn Woord aan het zaaien in jouw leven en Hij wil dat de woorden die jij leest, omgezet worden naar praktisch handelen met de middelen die jij tot je beschikking hebt. Denk daarom allereerst na of en hoe de letters van Gods geschreven Woord zichtbaar zijn in het leven van alledag. Op de rug van mijn New American Standard Bible staan de woorden: Text Edition – op ons zou de tekst Physical Edition gedrukt moeten kunnen worden.