De val van Babylon (5)

Geestelijke macht in het boek Openbaring

De vorige keer hebben we in Openbaring 14:6-7 gezien dat vanuit de hemel het eeuwige Evangelie tot de aarde komt. Ook ná de opkomst van de twee beesten in Openbaring reikt God in Jezus Christus Zijn verzoenende hand aan. Hij wil door Zijn Zoon de wereld verlossen en met Zichzelf verzoenen. We hebben toen gezien hoe ontzagwekkend – en tegelijkertijd indrukwekkend – groot Gods genade en geduld is. Zélfs op het punt dat de wereld zich zo anti-God en anti-Christus opstelt, klinkt daar het Evangelie.
We hebben de vorige keer ook gezien dat de oproep in vers 7, om God te aanbidden, sterk wordt verbonden met het naderende oordeel. En dat oordeel lezen we in het vervolg. We zullen zien dat het oordeel een universele kant heeft, maar ook een persoonlijke. En als ik schrijf over de universele kant, dan bedoel ik het oordeel over de machten en krachten in deze wereld en in de hemelsferen. In dit deel van onze studie zullen we ingaan op het universele niveau.
Tegelijkertijd wil ik ook laten zien hoe belangrijk het is te beseffen dat Gods oordeel ons persoonlijk aangaat.

Een nieuwe macht verschijnt op het toneel
In Openbaring 14:8 worden we geconfronteerd met een nieuwe macht. Het is een macht die nog niet als zodanig is genoemd, maar waar de hoofdstukken 17-19 gedetailleerd over spreken. Deze macht heeft een naam die we uit Oud Testamentische geschriften kennen: Babylon.
Wat is Babylon precies? Het is belangrijk te weten wat de Bijbel bedoelt met Babylon, omdat het ook beter licht geeft over de apocalyptische visioenen die Johannes beschrijft.
Even een korte inleiding van het Oude Testament: Babylon is de Griekse benaming voor de hoofdstad van het Babylonische rijk. Het akkadische bab-ilani betekent poort van de goden. Twee bekende koningen die hebben geheerst over het Babylonische rijk zijn Hammurabi en Nebukadnessar II. Van Nebukadnessar is bekend dat hij zich inspande om de stad Babel groter en mooier te maken. Hij veroverde Jeruzalem en verwoestte daar de tempel van God. Het is deze Nebukadnessar die wordt genoemd in Daniël 4:30. Opvallend is dat de regering van zowel deze Nebukadnessar als Hammurabi werd gekenmerkt door zelfverheerlijking. Beide heren hadden het dus buitengewoon goed met zichzelf getroffen en zo gedroegen zij zich ook.
Wat heeft dan het Babylon uit Openbaring met dit Babylonische rijk te maken?
Alles. We hebben immers gezien hoe in Openbaring 13 de antichristelijke machten opkomen en de God van de Bijbel wordt gelasterd. De Schepper van hemel en aarde, en de Verlosser van deze wereld, Jezus Christus, worden door de wereld doodgezwegen. De wereld heeft zijn eigen god. En in Openbaring 14:8 wordt heel concreet verwezen naar Babylon. Alles wat God uit het centrum van het leven wil verdrijven, is toe te schrijven aan de macht van Babylon. Ze wordt omschreven als tempelverwoestend en trots. Babylon kan dus worden omschreven als de macht van de trotse verwoester van alles wat voor God heilig is. En dan komen we ook in de buurt van wat Paulus in 2 Tessalonicenzen 2:3 de wetteloze mens noemt.

1. Het oordeel over Babylon (vers 8a)
Merkwaardig genoeg lezen we als eerste over Babylon dat zij aan haar einde komt. In vers 8 lezen we dat de apostel Johannes een tweede engel ziet:

“En een andere engel volgde, die zei: Zij is gevallen, zij is gevallen, Babylon, de grote stad…”

De engel begint over het oordeel dat God over Babylon heeft voltrokken. Ook dat is iets merkwaardigs. Nog voordat we in het boek Openbaring inhoudelijk weten wat dit Babylon is, heeft God al het oordeel over haar voltrokken. Is hier een reden voor?
Vanuit de context is het begrijpelijk dat het oordeel over Babylon wordt uitgesproken. Het gebeurt nadat het eeuwige Evangelie verkondigd is. God wil geen twijfel laten bestaan over de urgentie van de oproep tot bekering. Hij wil dat iedereen die het Evangelie van Jezus Christus hoort, in geloof gehoorzaamt. We zagen al in vers 7 dat de tijd dringt. Gods oordeel is aanstaande.
En dan, een vers later, is dat oordeel voltrokken. Ieder moment telt, zou je kunnen zeggen. Er is maar weinig tijd om orde te maken. Je weet niet wanneer de mogelijkheid tot verzoening weg is. Óf Christus komt terug, óf jij verschijnt voor Hem als je sterft. En wat op dát moment jouw status is, dat zal worden bevestigd en uitgesproken bij het oordeel.
Openbaring 14:8 is een geweldig lichtpunt voor deze wereld, na de opkomst van de antichristelijke machten in Openbaring 13. God laat niet met Zich spotten. Hij laat de antichristelijke machten een korte tijd roeren, maar Hij rekent er gegarandeerd mee af.

2. De wijdverspreide invloed van Babylon (8b)
Doordat ik over de “antichristelijke machten in de wereld” schrijf, kun je opmaken dat ik denk dat het hier gaat om Gods volledige en universele oordeel. Babylon in wordt compleet verslagen en geoordeeld. Dat moet ook wel, want in vers 8b lezen we dit:

“…omdat zij alle volken van de wijn van de toorn van haar hoererij heeft laten drinken.”

Babylon is niet geografisch aan te wijzen. Babylon is in geestelijk opzicht overal aanwezig. Johannes heeft het immers over “alle volken” die van de wijn van de toorn van haar hoererij hebben gedronken. Overigens is dit woord “toorn” in de Herziene Statenvertaling ongelukkig. Het kan inderdaad “toorn” betekenen (net als in Openbaring 14:10). In dit geval betekent het eerder “intens verlangen” naar hoererij. Dat is een typering die meer houd snijdt in de context. Babylon is verzot op hoererij. Zij verkoopt zichzelf maar al te graag.
Nu denk ik niet dat het woord “hoererij” alleen slaat op kenmerken van seksuele uitspattingen in de samenleving. Het kan en zal zeker ook wel die betekenis in zich hebben, maar het is breder. Babylon is een verleidende macht. Ze is een meester in het verleiden tot genot en plezier. De leus “Laat ons eten en drinken, want morgen sterven we!” is haar op het lijf geschreven.
Het gevaar van Babylon moet niet onderschat worden. Haar macht bestaat uit het voorhouden dat het leven vooral een feest van genot en plezier moet zijn. Plezier en genot zonder God, welteverstaan.
Kan een mens dan niet leven met God en tegelijkertijd een vreugdevol leven leiden? Moeten christenen maar als klagende, armetierige en zwaarmoedige mensen door het leven gaan? Absoluut niet!
Satan gebruikt doorgaans twee leugens om God en vreugde van elkaar te scheiden. De eerste leugen wil ons doen geloven dat God en vreugde simpelweg niet samen kunnen gaan: “Je moet kiezen: óf God, óf geluk.” Het is, zoals men in het Engels zegt, kiezen tussen holiness en happiness.
De tweede leugen wil ons doen geloven dat God en geluk niet zo strikt van elkaar te scheiden zijn, maar dat we echt veel gelukkiger zouden zijn als we afscheid nemen van God en onze eigen wegen gaan. De duivel gebruikt dus twee leugens: God geeft volgens satan geen enkele vreugde, óf Hij geeft gelimiteerde vreugde en houdt een dosis geluk voor ons achter.
Deze twee leugens gaan schuil achter het bestaan van Babylon. Ze misleidt mensen door het genot en plezier te propageren dat buiten de grenzen van Gods morele kader ligt. En ze verslaat haar slachtoffers met duizenden.

Waarom iedere christen zich zorgen moet maken over Babylon
Wat betekent dit nu voor christenen? Gaat dit hele oordeel over Babylon langs hen heen? Merken zij hier iets van? Of staat de Kerk van Jezus Christus buiten dit alles? Het antwoord is dubbel, en wellicht ook een beetje flauw: ja en nee.
Allereerst moeten we duidelijk stellen dat dit oordeel over Babylon de Gemeente van Christus bij de wederkomst van de Heere Jezus niet treft. Dat wil zeggen: allen die door het geloof in de Heere Jezus zijn verzoend met God en Hem aanbidden als Schepper, Onderhouder, Verlosser en Heere van het leven, zullen niet door dit oordeel getroffen worden. Als Christus terugkomt, zal Hij met Babylon afrekenen. Hij zal het vernietigen. Babylon zal nooit meer terugkomen. Tegelijkertijd kun je ook zeggen: de Gemeente van Christus is al getroffen door het oordeel over Babylon. Hoe kan dat?
Dat kan, omdat God de macht van Babylon in het leven christenen – en dus ook in de Kerk – gebroken heeft. Babylon heeft geen macht in de Kerk. Hier kom ik zo nog op terug, maar ik durf vanuit de Bijbel te stellen dat de macht van Babylon niet heerst in de Gemeente van Jezus Christus. Dat komt, omdat God de macht van Babylon heeft gebroken op het moment dat Hij mensen tot Zijn Zoon brengt, door de kracht van Zijn Heilige Geest. We noemen dit moment ook wel de wedergeboorte. Het moment van wedergeboorte is Gods oordeel over Babylon in het leven van een christen voltrokken.
“Nou, leuk,” zou je denken. “Wat moeten wij hier nu dan nog mee? Babylon is verleden tijd! Laten we dat achter ons laten.” En daar begint nou nét de schoen te wringen.
Christenen leven met een groot conflict. Want de macht van Babylon mag dan in het leven Christus’ volgelingen gebroken zijn, de aanwezigheid en invloed van Babylon zijn nog altijd aanwezig in de wereld. Als je dit niet begrijpt, kun je ook het conflict en dilemma van christenen in deze wereld niet goed begrijpen. Christenen hebben te strijden tegen de geest van Babylon. Daarom moeten gelovigen in Christus niet gemakzuchtig denken over de invloed die Babylon in hun eigen leven wil uitoefenen. Ze jaagt op alles en iedereen, ook christenen. En misschien moet ik wel zeggen: ze jaagt juist op christenen.

De kerk die zwicht voor Babylon is geen Kerk
Ik schreef net heel stellig dat Babylon geen macht heeft in de Kerk van Jezus Christus. Maar nu wordt het wat ingewikkelder. Want ik geloof ook dat er belijdende kerken zijn, die zich laten leiden door de geest van Babylon. “Heb je voorbeelden dan?”
Jazeker. Ik hoef alleen maar te refereren aan een brief van een groep predikanten binnen de Protestantse Kerk in Nederland, die stellen dat “alle relaties voor ons gelijk zijn” en dat “het homohuwelijk voor ons geen enkel probleem is.”
Dit is geen genadig woord van Christus, maar Babylon dat haar wil dicteert. Babylon beukt tegen de muren en poorten van de Gemeente van Jezus Christus. Gelukkig mogen gelovigen weten dat Christus heeft gezegd dat “de poorten van de hel de Kerk niet zullen overweldigen.”
Het is uiterst zorgwekkend dat juist een groep predikanten – zij die Gods Woord moeten kennen en kunnen uitleggen aan gemeenteleden – zich hebben laten verblinden door de tijdgeest, en daarmee ook door de geest van Babylon.
Ik ben benieuwd of bovenstaande woorden over tien jaar nog ongestraft gepubliceerd kunnen worden. Misschien word ik ooit voor de rechter gedaagd en wordt er gedreigd met gevangenisstraf als ik weiger mijn standpunt over het huwelijk – een verbond dat uitsluitend geldt voor één man en één vrouw – te herzien. Then so be it.
Heb in dat geval geen medelijden met mij. Heb medelijden met degenen die claimden Jezus Christus te kennen en zich lieten verleiden door de geest van Babylon. Gevangenschap in deze wereld is van korte duur, maar het oordeel over Babylon is eeuwig. Waar het op aankomt? “Hier is de volharding en het geloof van de heiligen” (Openbaring 13:10).