God is almachtig, ja, waarlijk soeverein!

In een tijd van – naar het schijnt – wetenschappelijke progressie, is het niet gemakkelijk om te blijven belijden dat God soeverein is boven alle machten en krachten; en toch doe ik het. Ik herinner mij van de Engelse prediker Charles Spurgeon, dat hij het geloof in toeval een hellend vlak heeft genoemd. Als je de kleinste gebeurtenis toeschrijft aan het noodlot, waar komt dan het punt dat toeval ophoudt en voorzienigheid begint? Dat wordt vrij lastig – en dat is dus een hellend vlak!

Hoe je het ook wilt verwoorden, soevereiniteit, voorzienigheid, almacht, de Raad van Gods wil – het geloof in de absolute soevereiniteit van God roept vragen op bij anderen. Hoe het toch mogelijk is, bijvoorbeeld, om in een wereld met rampspoed en menselijke patserigheid vast te houden aan het geloof in de almacht van God. Antwoord: In den beginne was Hij en niet wij – een feit dat voor velen een doorn in het oog is.

De meest schokkende tegengeluiden omtrent dit onderwerp, maken het haast nog krankzinniger. Het komt erop neer dat alle slechte dingen die gebeuren op geen enkele wijze door God gewild zijn (of geen goddelijk doel kunnen dienen), sterker nog: God zou niets met het kwaad kunnen beginnen. Wat een aanfluitingtheologie is dit! Als het klopt, waar is dan onze hoop op gebaseerd? Op een God die wel dingen wil doen, maar ze niet kan? Heeft Gods handelen grenzen? Moet Hij de mens meekrijgen voordat Hij iets zinnigs uit kan richten? Ik zeg: No Way! – Ik geloof in de God die bij machte is alles te doen wat Hem behaagt en die in Zijn Raad heeft bepaald dat het kwaad een plek kan hebben, om welke reden dat ook moge zijn. Mag ik de volgende vraag voorleggen aan allen die menen dat God totaal niets met het kwaad kan: op welke wijze heeft God de verzoening tot stand gebracht? Hij gaf Zijn eniggeboren Zoon, nietwaar? Wat heeft Hij moeten doorstaan? Hij is gegeseld, bespot, veracht en gekruisigd, nietwaar? Christus was compleet zondeloos, een vlekkeloos Lam, nietwaar? Waarom staan wij dan haast te juichen als we aanbiddingliederen zingen die gaan over Zijn vernedering? Het lijden en sterven van Jezus Christus is het grootste kwaad dat de wereld ooit gekend heeft! Waarom staan wij te juichen? Waarom zijn wij daar zo verheugd over? Waarom klappen we van vreugde in onze handen? ‘Oh, dat is heel logisch,’ zal iemand zeggen, ‘want het lijden en sterven van Jezus brengt mij eeuwig heil.’ O, dus wij roepen God ter verantwoording als het kwaad onszelf treft, maar wanneer we over Christus spreken en zingen, mogen we blij zijn en juichen, want ‘Zijn dood heeft ons voordeel gebracht’? Ik vraag mij af: zit hier ook niet een vorm van egoïsme? Omdat het ons tot nut is geweest, lijken wij er minder moeite mee te hebben om de waaromvraag te stellen. Zo’n houding van: ‘Heer, dank U wel dat U Uw leven overhad, nu kan ik de hemel in.’ Het is een ware worsteling om Gods almacht en het bestaan van het kwaad in de wereld te zien en te ervaren. Maar zeg nooit meer dat God niets met het kwaad kan – Hij gebruikt het tot Zijn welbehagen. De dingen die geschieden zullen, moeten geschieden. Ik probeer geen goedkope berustingtheologie in elkaar te futselen, maar het besef moet groeien dat er nooit een moment is, dat God Zich afvraagt of het niet al te erg uit de klauwen loopt – Hij werkt toe naar de voleinding dezer wereld en zal in Zijn almacht, bij het blazen van de zevende bazuin, het Nieuwe Jeruzalem laten nederdalen. Hij zal alles herstellen, Hij zal vloeken ongedaan maken, Hij zal tranen van ogen afwissen, Hij zal genezing schenken aan de volkeren en naties, Hij zal een eeuwigdurende vrede meebrengen voor de Zijnen en Hij zal allen rechtvaardig straffen, die Hem tegengestaan hebben. Hitler heeft het wereldse gerecht kunnen ontkomen, maar de Hemelse Rechter zal hij nooit kunnen ontwijken. Alles waar de politiek zich dag in, dag uit voor uitslooft om te bewerkstelligen – eerlijke voedselverdeling, het straffen van criminelen, het veiliger maken van de samenleving en het ontwerpen van vredesakkoorden tussen landen – zal alleen volmaakt uitgevoerd kunnen worden door mijn soevereine Heer, Die hemel en aarde geschapen heeft, Die trouw is tot in eeuwigheid en Die niet loslaat, wat Hij ooit is begonnen.