Het Woord van Christus

God heeft alle dingen geschapen door Zijn Woord. God zeide: ‘Er zij licht!’ en er was licht. In het Nieuwe Testament zien we dat Jezus ook met dit gezag spreekt. Je moet er maar eens op letten, hoe vaak Zijn gezaghebbende, soevereine stem situaties verandert: het kalmeren van onstuimig water, het vergeven van zonden en het genezen van zieken. Een prachtig verhaal vind ik dat van de centurio in Lucas 7, wiens slaaf ziek is. Hij zegt heel simpel: ‘Spreek het woord en hij zal genezen’. Zo’n groot geloof was Jezus in Israël nog niet eerder tegengekomen.

Maar wat betekent het nu dat ‘Jezus het woord spreekt en het zal geschieden’? Het betekent dat gebeurtenissen kunnen plaatsvinden als Christus ja zegt en niet kunnen plaatsvinden als Hij nee zegt. Herinner Zijn woord aan Simon Petrus: ‘Simon, Simon, de satan heeft begeerd ulieden te ziften als de tarwe, maar Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt.’ Christus’ Woord is machtiger dan satans begeerte en gebedel! Als Christus heeft gezegd dat de uitverkorenen niet verloren zullen gaan in der eeuwigheid, dan zullen zij niet verloren gaan – hoe vaak satan ook stampvoetend eist dat hij een paar zielen in het verderf wil laten storten. Christus’ ja overwint satans nee.

Daarom is Zijn rol als Hogepriester ook zo essentieel en mooi: de voorspraak van de gelovigen. Christus bidt voor ons bij de Vader en als wij bidden om niet in verzoeking te komen, bidden voor zieken, verdrukten en vervolgden, dan zal Hij bidden en pleiten om de gelovige te sterken en kracht geven om in dit alles het geloof te bewaren. Het is de troon van barmhartigheid en genade waar we soevereine genade en hulp mogen ontvangen in tijden van moeiten. Wel moeten we ervoor waken om de rollen niet om te draaien, zoals wel eens in charismatische kringen gebeurt. Daar wordt, naar het lijkt, de mens de hogepriester van Christus gemaakt. Het health, wealth and prosperity gospel en de claim it and name it beweging heeft de absurde gedachte de wereld in geholpen dat een christen dingen moet gaan belijden, zodat Christus kan reageren op het geloof, en Hij op die manier verplicht is hen te zegenen. Een zieke moet dus op zijn ziekbed roepen dat hij reeds gezond is en een arme moet belijden dat hij reeds vermogend is (proclameren noemt men dat) – dan zullen de sluizen van de hemel opengaan en gezondheid en welvaart zullen de levens van gelovigen overspoelen – wat een gruwelijke misvorming van de boodschap van het kruis – wondergeloof is nog geen zaligmakend geloof!

Nu is het wel de vraag in welk licht je Christus’ soevereine stem moet zien wanneer je nadenkt over kwade gebeurtenissen. Het enige wat ik erover durf te zeggen, is dat satan bedelt om Job te kwellen en hij krijgt hier bepaalde ruimte voor – een soort ja, maar niet in zijn geheel. God zegt: ‘Goed, wat Job bezit zij in uw hand, maar spaar zijn leven’. Dit is de zogenaamde toelating in Gods almacht – tegen een bepaalde wens van satan zegt Hij ja, maar de reikwijdte van de vervulling van deze wens wordt bepaald door Zijn nee. Bij Gods nee houdt namelijk de mogelijkheid op voor satan om nog iets uit te richten. Merk trouwens op dat satan eerst moet vragen om toestemming. Het komt aan op het vertrouwen op Christus’ Woord. Zijn ja heeft zijn doel en Zijn nee heeft zijn doel. De worsteling en uitdaging is om hier in geloof op te vertrouwen.