Ashley Madison en de jongste dag

Wereldwijd zijn heel wat mannen in paniek geraakt, nu de website Asley Madison is gehackt. Op deze website kun (of beter gezegd: kon) je, je aanmelden om naast je huwelijk er nog een andere relatie op na te houden. De hackers hebben geen genade getoond voor degenen die dit hebben gedaan en nu zijn de gegevens van “slechts” 32 miljoen personen op straat komen te liggen. Vervolgens hoor je reacties als: “This will wreck my marriage” (“Dit zal mijn huwelijk kapotmaken”) en: “Ik denk niet dat zij [de hackers] weten wat ze hebben aangericht.” Dit soort reacties roepen bij mij twee gedachten op: hypocrisie en de (schijn)realiteit van privacy.

Hypocrisie
Dikke vraagtekens bij mensen die zich eerst bewust aanmelden op een website om vreemd te gaan en zich vervolgens gaan beklagen over het naderende einde van het huwelijk. Blijkbaar vond je het huwelijk als heilig verbond tussen jou en je vrouw niet heilig genoeg en kon er nog wel iemand bij. En nu ineens roepen dat deze “inbreuk op je privacy” een bom legt onder je huwelijk?
En wanneer iemand jammert dat “de hackers niet weten wat ze hebben aangericht” slaan ze toch echt het fundamentele begin van het verhaal over. Namelijk het verhaal dat zij zelf bewust de stap hebben gezet om zich aan te melden.
Wat er ook gebeurt, en hoe zaken ook lopen, wij zijn altijd creatief genoeg om de vinger naar anderen te wijzen wanneer er een bom dreigt te ontploffen. Dat is in dit geval niets anders dan grove hypocrisie. Iedereen die zich niet heeft aangemeld, heeft nu ook geen probleem in deze situatie. Dat is logica.

Privacy
Tegelijkertijd maakt de hack en openbaarmaking van gestolen gegevens pijnlijk duidelijk dat er niet zoiets bestaat als “privacy”. Privacy bestaat niet. Het is een schijnwerkelijkheid. We voelen ons veilig zolang er geen gegevens lekken. Maar zodra berichten binnendruppelen over gestolen persoonsinformatie, zijn de poppen aan het dansen. Weet Google iets van mij? Ongetwijfeld, dat is het risico wanneer je een blog begint. In ieder geval hoop ik dat ze op dat hoofdkantoor in de gaten hebben dat hier iemand schrijft met een passie voor Gods heerlijkheid in Christus.

De hack en de jongste dag
Ongeacht de vraag of het ethisch verwerpelijk is dat gegevens van personen worden gestolen en publiekelijk bekendgemaakt, zie ik dit hele gebeuren als een kleine voorafschaduwing van de jongste dag.
Het is de dag waarop Jezus Christus zal verschijnen om de wereld te oordelen in gerechtigheid. En reken er maar op dat er in Zijn troonzaal geen achterkamertjes bestaan! Geen geheime onderhandelingen, geen geheime deals, geen geheime verdoezeling van de feiten. Alles wordt geopenbaard, er is niets wat onbesproken blijft.
Slik! Dat geldt voor jou, dat geldt voor mij. En deze hack herinnert ons eraan. Wees niet bang: de gegevens van mijn leven komen ook openbaar. Lach maar. Het is leedvermaak wanneer we anderen aan de schandpaal genageld zien worden. Maar als onze eigen gegevens gepresenteerd worden, is de lol ervan af. Dus uiteindelijk heeft niemand er werkelijk lol aan.

Genade en oordeel
Ashley Madison en de jongste dag laten de noodzaak van het Evangelie zien. Hoe kom ik ooit van mijn besmeurde, vieze, gitzwarte zonde af? Hoe is het mogelijk dat het ooit goed komt tussen mij en mijn Schepper? Hoe ga ik die dag doorbrengen, waarop Hij zal verschijnen en mijn leven als “Gerechtsstof” behandeld zal worden? Het antwoord luidt: genade in Jezus Christus. Hij Die stierf om de zonde van de gehele wereld te verzoenen. Hij werd aan Golgotha gitzwart. Hij hing aan mijn schandpaal. Ik weet niet wie deel uitmaken van de lijst met “vreemdgangers”, maar ik geloof dat God in Zijn genade en in Zijn rechtvaardigheid iets wil laten zien van de realiteit van zowel Golgotha als de jongste dag. Moge de Heere onze ogen openen voor deze realiteit.