Jongleren met Gods Naam

“Wend U tot mij en wees mij genadig,
overeenkomstig het recht voor wie Uw Naam liefhebben.” – Psalm 119:132

“Zonder geloof is het echter onmogelijk God te behagen. Want wie tot God komt, moet geloven dat Hij is, en dat Hij beloont wie Hem zoeken.” – Hebreeën 11:6

Vanmorgen deelde ik deze kerngedachte op Twitter: “God geniet van mensen die Zijn Naam liefhebben, niet van degenen die Zijn Naam testen.”
Ik ben erachter gekomen dat mijn geloofsleven nogal wat testmomenten kent. Het is alsof ik God examen laat doen om te bewijzen dat Hij écht God is. Wat een afschuwelijke dwaasheid! Tegelijkertijd is de onvermijdelijke vraag: “Waar komt dit gedrag vandaan?”

Jongleren
Bij het antwoord op deze vraag kan ik helaas niet heen om een les geschiedenis en maatschappijleer. Jongeren leren al snel in hun leven dat ze moeten jongleren met de naam van familie. In beweging blijven om de eer van de familie te bewaren, zelfs te bevorderen en tegelijkertijd geen steken laten vallen; dat werkt schadelijk. Ons leven draait om het hooghouden van de naam. Wie – in mijn geval – “Bezemer” zegt, denkt onmiddellijk aan de positieve of negatieve connotaties die zo’n naam met zich meebrengt. Je deugt, of je deugt niet. En waar wordt dit op gebaseerd? Op je gedrag, daden en resultaten. Zo werkt onze maatschappij. Iedereen maakt elkaar gek met deze werkwijze.
God maakt Zich bekend door Zijn Naam. Hij heeft verschillende namen; alleen al dit onderwerp een hele studie op zich waard. Het bijzondere is echter dat God Zijn Naam nooit hoeft te maken. Hij kan Zichzelf alleen maar bewijzen. God hoeft niet eerst een Koninkrijk te bouwen om te laten zien dat Hij echt God is; nee, God bouwt een Koninkrijk omdat Hij de Allerhoogste Koning en God is. Zijn Naam, Zijn eigenschappen en Zijn werken staan vast. Het meest gruwelijke dat wij Hem kunnen aandoen is Hem onderwerpen aan een test of examen. En het gevaar is groot om Hem – al dan niet bewust – te onderwerpen aan een soort examen. “Als God écht God is, moet Hij wel…” Dit is geen vertrouwenstaal, dit is de taal van een examinator. Jij gaat voorwaarden creëren waarbinnen God moet gaan bewijzen of Hij werkelijk iets kan.
Hoe vaak speel jij jongleren met Gods Naam? Hoe vaak moet Hij Zijn Naam hooghouden om te laten zien dat Hij werkelijk God is?
Iemand die jongleert met Gods Naam, is veelvuldig bezig om Hebreeën 11:6 op de proef te stellen: “Zou God écht belonen? Zou Hij er écht zijn? Laat ik het eens proberen…” En dat terwijl dit Bijbelvers precies de andere kant op wijst! God is er en Hij is een Beloner van degenen die Hem zoeken!

De Naam biedt garantie voor werken
De Bijbel spreekt over geloven in God, vertrouwen op God, hopen op God en schuilen bij God. Wanneer deze houding van geloof en vertrouwen oprecht wordt beoefend door een mens, gaat hier zekerheid van uit. Geen oprechte gelovige zou het in zijn hoofd moeten halen om al deze formuleringen als test te gebruiken. Maar hoe komt het, dat dit wel kan gebeuren? Wellicht komt het door een godsbeeld dat aan wisselvalligheid onderhevig is. Men vertrouwt op ervaringen met God, in plaats van op de Naam van God. Het maakt nogal een verschil welk uitgangspunt je hier neemt. Bouw je op werken van iemand, of vertrouw je op iemands naam en karakter? Laat ik mijn vraag anders stellen: Beoordeel jij iemands reputatie op grond van zijn werken of op grond van zijn persoon? Het is heel gemakkelijk om iemand te vertrouwen die ogenschijnlijk altijd klaarstaat voor je. Maar wat gebeurt er als God Zich lijkt te verbergen voor je? Vertrouw je dan nog steeds op Hem? Niet omdat je zichtbare of tastbare bewijzen hebt van Zijn aanwezigheid, maar omdat je vertrouwt op Zijn Naam “Getrouwe” en Zijn karakter, dat standvastig, trouw en barmhartig is?
Wanneer je dit laatste doet, ga je begrijpen hoe het kan dat een Psalmist en de schrijver van Hebreeën met zoveel zekerheid kunnen bidden tot en spreken over God. God is geheel trouw. Hij biedt zekerheid. Daar valt niet aan te twijfelen. En alles waar de Psalmist in vrijmoedigheid om vraagt, is een uiting van Gods trouw. Is dit een test? Absoluut niet! Het is een beroep op Wie God is in Zijn karakter. En wanneer je daar zicht op hebt, heb je volle zekerheid, ook al lijkt het alsof God Zelf je voor een ogenblik alleen heeft gelaten.