Het dodelijke gevaar van verzoeking

Wat gebeurde er in de woestijn, toen Jezus werd verzocht? Ja, natuurlijk – Hij werd verzocht. Maar wát gebeurde er werkelijk in die verzoeking? Waarom was het een verzoeking? En wat was Gods aandeel erin? Welke rol had satan precies? In Discovering Jesus in the New Testament reikt Warrington een aantal inzichten aan, die mijn begrip van deze zaken hebben verhelderd en verscherpt. De slang is listig. En zijn listen zijn dodelijk. En uit het verhaal over Jezus’ verzoeking zijn satans listen op twee manieren dodelijk.

Misbruik maken van het getuigenis: het einde van de missie
Het eerste voorbeeld haakt in op de gebeurtenis bij Jezus’ doop, waar zowel de Vader als de Geest getuigen van Zijn authenticiteit. Satan buigt dit getuigenis om in een vraag. Is Jezus het écht wel? Er wordt wel eens gezegd dat satan hier probeert om Jezus te laten twijfelen aan Zichzelf. Dit is niet waar.
Wat hier werkelijk gebeurt, is dat satan probeert Gods getuigenis over Jezus in twijfel te trekken. Warrington beschrijft dat de boze op deze manier wil proberen Jezus af te houden van Zijn missie. Hij wil niet dat de Zoon van God de taak volbrengt, die God Hem gegeven heeft.
Het sluwe van deze list, is dat Jezus gaat bedenken: “Mm… de Vader en de Geest hebben van Mij getuigd… Ik ben de geliefde Zoon van de Vader... Als dit al een feit is, waarom zou Ik mij dan druk maken over de rest van Mijn missie? Ik ben toch al Gods Zoon?”
Door misbruik te maken van Jezus’ identiteit, hoopt de duivel Hem te laten vallen, zodat Zijn missie niet volbracht kan worden. Satan probeert zaken te scheiden, die God met elkaar verbonden heeft. Zijn getuigenis over Jezus enerzijds en de missie van Jezus anderzijds horen bij elkaar. Het één kan niet zonder het ander. Als de missie faalt, blijft er niets van het getuigenis over en als het getuigenis niet klopt, kan de missie niet succesvol ten einde gebracht worden.
Is het vandaag anders? Vallen wij niet in de verzoeking om identiteit en missie, positie en taak, van elkaar te scheiden? Denken wij ook: “Wat kan mij Gods geboden nou schelen… ik ben toch een kind van Hem?!” Gods geboden zouden jou iets moeten schelen, juist omdat je Zijn kind bent! Hij heeft je niet alleen tot kind aangenomen – door het geloof in Christus alleen – maar als kind heeft Hij je ook een missie, een taak gegeven! Haal dit uit elkaar en het geloof zal schipbreuk lijden. Je valt weg. Het is dodelijk. Ons persoonlijk geloof zal eronder lijden en de kerk zal eronder lijden. Het is de test van het geloofsleven: is het mij te doen om mijn positie? Om mijn identiteit? Om mijn kind-van-God-zijn? Vind ik het wel genoeg als God over mij zegt dat ik “Zijn geliefde zoon” ben? Of neem ik de taak op mij die Hij vanuit de identiteit en positie geeft?
Warrington zegt dat de duivel het volgende aanbiedt aan Jezus: een gemakkelijk leven. Een leven zonder verraad. Zonder verloochening. Zonder een gewelddadige dood aan het kruis. Zonder het worden verlaten door vrienden. De easy way naar glorie en heerlijkheid. Dit is de satanische weg naar Gods Koninkrijk. En als het satanisch is, dan is het dus helemaal geen weg naar Gods Koninkrijk. Hoe velen van ons zouden deze gemakkelijke weg ook niet willen gaan?
“Oh, zeker, ik wil wel naar de hemel, hoor… maar het kruis op mij nemen? Er is al Iemand die dat voor mij gedaan heeft. En sterven aan mijzelf? Ik ken Iemand die al voor mij is gestorven. Ik ga mij niet druk maken om zaken die een Ander al namens mij heeft geregeld…” Daar is-ie. De taal die verraad in de verzoeking te zijn getrapt om positie en taak van elkaar te scheiden. Weg is het krachtige getuigenis. En daarmee ook het Bijbelse, authentieke geloof.

Misbruik maken van Gods Woord: het einde van werkzame kracht
De tweede, dodelijke list van de boze is het hanteren van Gods Woord. Jazeker, Gods Woord kan zó gebruikt worden om mensen te doen struikelen, vallen en verloren te laten gaan.
Niet iedereen die de Bijbel gebruikt, gebruikt hem werkelijk zoals God het bedoelt. Satan hanteert het Woord ook; dat lezen we. Maar niet met het juiste doel. Gods Woord gebruiken om iemand te verleiden zondigen – het is de omgekeerde wereld. Wat is Gods bedoeling met de Bijbel? En waarom gebruikt satan Gods Woord juist op deze manier?
Houd in gedachten wat satans poging hier is: hij wil Jezus’ missie doen mislukken. Hij wil het zien falen. Maar na één verzoeking lukt het niet – en trouwens, ook na drie niet. En hoe komt dat?
Dat komt omdat Jezus de Bron hanteert die Hem kracht geeft om met Zijn missie door te gaan. Hier ligt direct de sleutel voor het leren hanteren van de Bijbel. God wil Zijn dienstknechten door Zijn Woord de kracht schenken om de gegeven taak tot het einde toe te vervullen. Het is altijd Gods bedoeling dat Zijn Woord zorgt voor activiteit in het leven van de gelovige.
Het is dan niet meer moeilijk om te bedenken wat satans bedoeling met Bijbelgebruik is. Gelovigen inactief maken. Luieren. Vooral laten pleiten op prachtige beloften. Steeds weer herinneren dat Jezus alles voor ons volbracht heeft. Telkens weer de positie van de gelovige benadrukken. Maar koste wat het kost ervoor zorgen dat de missie van de gelovige – en als het even kan, de missie van de kerk – doodbloedt. Dat het stopt. Dat het leven eruit gaat. Mensen zover brengen dat zij roepen, belijden leven te hebben, maar in feite spreken over een leven dat niet bewezen wordt door het krachtige en getuigende werk van de Heilige Geest.
Als gelovigen mogen we nooit onderscheid maken tussen Bijbelteksten, alsof je de ene categorie moet belijden om gered te kunnen worden, en een andere hier niet noodzakelijk voor is. Dit is één van de slinkse listen waarop de duivel probeert Gods Woord van zijn kracht te beroven. Johannes 19:30 is even waar en even belangrijk als Mattheüs 5:11-12 en Johannes 8:32. Het is van cruciaal belang dat wij geloof hechten aan élk Bijbelwoord. Niet alleen aan de “volbracht”-teksten, maar ook de “opdracht”-teksten. Niet alleen aandacht schenken aan de “positie”-teksten, maar ook aan de “missie”-teksten.

De oppermacht van Jezus in de verzoeking
Maar de kerk zal niet overweldigd worden door de poorten van de hel. Ze zal overwinnen. Glorieus overwinnen. Dat is Gods belofte (Mattheüs 16:18). God bewaart Zijn Kerk.
Maar waarom ervaren gelovigen nog verzoekingen? Waarom blijven zij in deze gevallen wereld? Waarom neemt God hen niet bij de wedergeboorte weg? Deze vragen kunnen we ook op Jezus toepassen: als Jezus Gods Zoon is, waarom is Hij dan verzocht? En waarom liggen er drie jaar tussen doop en opstanding in? Waarom zit er een driejarige bediening tussen deze twee gebeurtenissen? Als Jezus alleen is gekomen om te sterven en op te staan uit de dood om verzoening te brengen voor onze zonden, waarom dan die intensieve bediening? Waarom zoveel onderwijs en opdrachten? Wonderwerken?
Het antwoord luidt: om te bewijzen dat Gods getuigenis waar is. Was Gods getuigenis dan niet waar als Jezus geen bediening zou hebben gehad? Jawel. Hij zou nog steeds Gods Zoon zijn. Maar in de drie jaren, waarin Hij zo intensief heeft opgetrokken met twaalf leerlingen, kwam de waarheid – die God al had verkondigd bij de doop – publiekelijk tot uiting. De evangelisten, zo stelt Warrington terecht, hebben hun getuigenissen (de evangeliën) geschreven, zodat elke lezer vol vertrouwen tot Christus zou komen.
Maar als wij nu tot Christus gekomen zijn, hoe moeten wij dan omgaan met verzoekingen? Die komen. Elke dag komen ze op ons af. Hoe moeten we hier mee dealen?
Warrington merkt op, dat het God Zelf is geweest, door de Heilige Geest, Die Jezus naar de woestijn heeft geleid, om daar door de boze verzocht te worden. Verzoekingen zijn dus niet “per ongeluk” of per definitie “eigen schuld, dikke bult”; dat bewijst Jezus’ voorbeeld. We zullen onze tegenstander tegenkomen. De vraag is alleen: wát doen we wanneer dit gebeurt? Hóe reageren we? Warrington zegt dat satan geen partij voor Jezus is. Voor ons is hij dat wel, vanwege de inwonende zonde die in ons blijft na onze wedergeboorte. Maar toch stelt Warrington iets heel belangrijks waar wij als gelovigen is geweldigs van kunnen leren.
God is Degene Die Jezus door de Geest naar de woestijn leidt om te worden verzocht. En dat alles met het doel om de oppermacht van Christus te tonen. God houdt in Zijn soevereiniteit als het ware satan in zijn handen en toont hem aan Christus.
Satan trekt een gemeen gezicht. Hij is angstaanjagend – althans, zo probeert hij over te komen. Hij probeert ons te intimideren. Maar wanneer wij door hebben dat God hem in bedwang houdt en satan met een grote glimlach in zijn eigen val kan laten lopen, hoeven we helemaal niet bang te zijn.
We moeten in zekere zin het dualistisch denken tijdens verzoeking afleren. Wanneer ik verzocht word, moet ik niet wanhopig bedenken dat God aan de linkerkant naar mij kijkt, satan aan de rechterkant en dat beide staan af te wachten wiens aanbod ik aantrekkelijker vind. Ik moet mij realiseren dat God tijdens de verzoeking satan in Zijn macht heeft en dat ik door de kracht van de Geest kan zien: “Ah! De boze probeert mij van mijn missie af te houden door mij tot zonde te verleiden en mij zo knock-out te krijgen. Op dat moment mag ik Gods kracht en prachtige glimlach zien, die mij vertelt: “Door de kracht van Mijn Geest kun je staande blijven!” Op deze manier draaien we “die hellehond” (zoals Charles Spurgeon hem noemde) een geweldige loer.
Als wij dit kunnen toepassen, door de kracht van Gods Geest – en áls we het toepassen, dan is dat Zijn bevestigende werk – dan hebben we een belangrijke sleutel voor het overwinnen over zonde en verzoeking. We moeten het belang van Gods roeping voor ons beseffen én Zijn Woord hierin concreet toepassen. Dan zullen verzoekingen geen dodelijke gevolgen hebben en verheerlijken we God, omdat wij door Zijn kracht voortgaan op de weg die Hij ons bevolen heeft.