Een teken in de hemel… (2)

Komt Jezus Christus terug op 23 september 2017?

Volgens aanhangers van de zogenaamde 23 september-theorie verschijnt op die datum het teken aan de hemel, dat Johannes beschrijft in Openbaring 12:1-6. Wat is dat teken precies en is hun uitleg ervan geloofwaardig?

Wat is Openbaring?
Voordat we dit tekstgedeelte gaan bestuderen, is het goed om eerst in te gaan op het boek Openbaring zelf. Ook hierover bestaan verschillende visies. Sommigen beschouwen bijna het hele boek als toekomst, dus iets wat nog staat te gebeuren (dat wil zeggen: na Openbaring 3 vinden de “opname” en de grote verdrukking plaats, gevolgd door de wederkomst van Christus in hoofdstuk 19, het duizendjarig vrederijk in hoofdstuk 20 en uiteindelijk de nieuwe hemel en nieuwe aarde). Anderen zien het boek als grotendeels vervuld, of stellen dat we er middenin zitten. Een aantal opmerkingen over het boek Openbaring in zijn algemeenheid:

1. Openbaring is géén spoorboek voor de eindtijd
Sommige mensen lezen het boek Openbaring om te zien “hoever de eindtijd al gevorderd” is. Dit is een redelijk zinloze opzet, alleen al omdat God dit boek nooit met die reden heeft gegeven. Het is typisch een bepaalde sensatiezucht in de mens om het wereldgebeuren één op één naast profetieën te kunnen leggen. Ik zeg hiermee niet dat God Zijn Woord niet vervult (dat zij verre!), maar ik durf wel te stellen dat Openbaring geen chronologisch inzicht geeft in de gebeurtenissen die elkaar opvolgen. Je kunt niet zeggen: “Nu dit gebeurt, weten we dat we al in hoofdstuk 11 zitten.”

2. Openbaring bevat verschillende beelden die wel een ontwikkeling laten zien, maar steeds dezelfde boodschap willen geven
Openbaring is een apocalyptisch boek. Het gaat over de laatste fase van de wereldgeschiedenis voor de wederkomst van Christus en de vernieuwing van alle dingen. Het staat vol met symbolische beelden. Het zijn dramatische beelden, gruwelijke beelden, afgewisseld met hoopvolle en niet te bevatten, schitterende beelden. Zo zit het boek in elkaar. Een schitterend beeld wordt opgevolgd door een gruwelijk beeld, dat op zijn beurt weer wordt opgevolgd door een ander prachtig beeld.
Gaandeweg merk je ook dat hoe verder je in het boek leest, hoe gruwelijker en prachtiger de beelden worden. Er wordt naar een dramatisch dieptepunt én een geweldig hoogtepunt toegewerkt. En uiteindelijk zie je vanaf hoofdstuk 12 de satanische invloed in deze wereld dermate toenemen, dat de chaos en het verzet tegen God alleen maar groter worden. Maar daarna wordt de uiteindelijke val van Babylon beschreven en zien we Christus verschijnen, die een einde maakt aan elk menselijk en demonisch verzet.

3. Openbaring is een boek dat in grote lijnen begrepen kan worden
Op het moment dat je dit verhaal in grote lijn onthoudt, is het boek Openbaring ook niet meer moeilijk te begrijpen. Natuurlijk is niet alle symboliek duidelijk, natuurlijk weten wij niet direct wat alles te betekenen heeft. Maar het boek Openbaring is wel degelijk te begrijpen. De eerste ontvangers (de zeven gemeenten van hoofdstuk 2-3) hebben heel goed begrepen wat Johannes beschreef. Verschillende beelden zien we ook terug in Oud Testamentische profetenboeken, zoals Daniël en Ezechiël. De boodschap die God in de kern aan Zijn Kerk heeft gegeven, is helemaal duidelijk. Het is vaak onze fixatie op gedetailleerde symboliek die het zo moeilijk maakt om deze boodschap te blijven zien.

4. Openbaring is het troostboek voor de lijdende Kerk op aarde
Wat is die boodschap van Openbaring dan? De boodschap is voor de lijdende Kerk op aarde. Als God Zijn Kerk werkelijk zou opnemen voor de “grote verdrukking” (zie Openbaring 7:14), zou het hele boek tamelijk zinloos zijn. Het is juist een geweldig troostboek voor de Kerk! God laat zien hoe wreed satan tekeer gaat en Christus’ volk vervolgt, maar God laat eveneens zien dat Hij boven dit alles staat, dat Hij alle macht heeft en dat Hij heel doelbewust, planmatig en stelselmatig bezig is satan geheel en al te verslaan! Eigenlijk zou je kunnen zeggen: Openbaring is een mengeling van beelden die lijden en vervolging tonen, maar daarna altijd weer de eeuwige heerlijkheid en de eeuwige vrede bij Christus in het vooruitzicht stelt. Als je dit bedenkt bij het lezen van Openbaring, wordt het een geweldig kostbaar boek.

De vrouw, het kind en de draak: wat zegt Openbaring 12:1-6?
Dan nu de schijnwerpers op Openbaring 12:1-6. We lezen daar over twee tekenen die Johannes in de hemel ziet.
Het eerste teken is een vrouw die op het punt staat te bevallen. Zij is bekleed met de zon en onder haar hoofd bevinden zich twaalf sterren. Onder haar voet bevindt zich de maan. Ze schreeuwt het uit van de weeën.
Het tweede teken is een afschrikwekkende draak, die later in het hoofdstuk wordt geïdentificeerd als de duivel (12:9). Het eerste wat wij lezen over deze draak is dat hij ontzettend veel macht bezit. Hij heeft zeven hoofden en tien horens, met daarop kronen (of diademen). Vervolgens lezen we dat hij voor de bevallende vrouw staat. Maar waarom?
In vers 4 lezen we dat de draak dit kind het leven niet gunt. Hij wil hem geheel en al verslinden. Dat kind mág niet leven. Voordat we gaan bekijken waarom de draak dit kind het leven niet gunt, wil ik eerst wijzen op de geweldige ironie van dit beeld. Een gruwelijke draak met ontzettend veel macht, is bang voor een klein, zwak, pasgeboren kind! Een groter contrast is haast niet denkbaar. Alsof de president van Amerika zenuwachtig wordt van het wapenarsenaal van een land als Andorra, of San Marino! Waar is die draak zo bang voor? Waarom wil hij het liefst meteen dat kind verslinden? Het antwoord lezen we in vers 5, waar wordt geschreven over een mannelijke zoon, die alle heidenen zal hoeden met een ijzeren staf. Kortom: we lezen hier van de Messias. Hier wordt de Messias geboren, hier zien we God Zijn Zoon aan de wereld schenken; hier zien wij onze Verlosser en Heere op het toneel verschijnen. En de duivel weet één ding: “Als ik Hem niet verslind, is mijn einde gekomen, mijn macht gebroken. Ik moet Hem grijpen en Hem helemaal vernietigen.” Maar het lukt hem niet. Want in datzelfde vers lezen we dat het kind onmiddellijk wordt opgenomen in de hemel, en in de tegenwoordigheid van God wordt gebracht.
Dit is een geweldig beeld van Gods macht; Hij is in staan om het kleine, zwakke en weerloze geheel en al te beschermen. Christus leefde op aarde voortdurend in de tegenwoordigheid van God – Hij is God! En die tegenwoordigheid maakt dat de duivel op geen enkele manier kon slagen in zijn opzet om Christus helemaal uit te schakelen. Zelfs het kruis van Golgotha kon Christus niet verslaan. De dood overwon Christus niet, Christus overwon de dood! En satan is ontwapend, zoals we ook kunnen lezen in het Nieuwe Testament.

De komst van Jezus Christus
Nu we hebben gezien wat Openbaring 12:1-6 te zeggen heeft, zijn we ook in staat om de 23 september-theorie te beoordelen. En dan wordt het toch wel pijnlijk stil. Want die theorie slaat de plank volkomen mis.
Ten eerste beschrijft Johannes hier symbolisch de eerste komst van Jezus Christus naar deze wereld. Het gaat dus niet over Zijn wederkomst. De verdedigers van de 23 september-theorie nemen een letterlijk beeld aan hemel als bewijs voor de vervulling van dit gedeelte. Maar de conclusie die zij hieruit trekken komt totaal niet overeen met wat het gedeelte eigenlijk wil zeggen.
Als tweede moet gezegd worden dat de theorie voor een deel ook bestaat uit wishful thinking. Zo is het helemaal niet waar dat er in het sterrenbeeld van 23 september 12 sterren onder het hoofd van de vrouw zullen staan; het zijn er slechts 9. Maar om dit probleem op te lossen halen ze er drie passerende planeten bij. Dat maakt weliswaar 12, maar als ik vijf appels en twee peren op tafel leg, heb ik niet ineens zeven appels. Planeten zijn géén sterren en kunnen daarom als zodanig ook niet voor dat gewenste getal 12 zorgen.
Daarbij wil men ook nog wel eens aan geschiedenisvervalsing doen – in ieder geval in één video – door te beweren dat de staat Israël niet in 1948, maar in 1947 is opgericht. Waarom men dat doet? Dat maakt het getal tussen 1947 en 2017 nét wat ronder. Prachtig, maar het klopt niet.

Zin en onzin: waar het in de kern om gaat
Eindtijdscenario’s komen en gaan. Vele voorspellingen van Jezus’ wederkomst zijn al gedaan. En allemaal zaten ze ernaast. Dat hoeft ons ook niet te verwonderen, want in de Evangeliën lezen we dat Christus over Zichzelf zegt dat Hij niet weet wanneer Hij zal terugkomen; alleen God de Vader weet dat. Ook dit is een mysterie dat wij niet begrijpen kunnen. Maar het maakt wel duidelijk dat het voor ons zinloos is om te gaan puzzelen en rekenen. Wij zullen nooit met zekerheid kunnen zeggen wanneer Jezus terugkomt. Hij komt onverwachts, zélfs voor Zijn kinderen (Mattheüs 24:42).

Tot slot: we hebben gezien dat satan Christus haat en dat hij Christus’ verlossingswerk haat. In het vervolg van hoofdstuk 12 lezen we dat de duivel uit de hemel en op de aarde wordt geworpen. De overwinning van Jezus Christus betekent een toename van satanische activiteit op aarde, en dan met name op één vlak: christenvervolging. Het geweld van satan en zijn demonische machten zal steeds grotere en meer wrede vormen aannemen. Niet voor niets zijn de meest schokkende beelden in Openbaring zichtbaar na de verschijning van Gods Koninkrijk en Zijn verlossing in Christus. De duivel is furieus. Winnen kan hij niet meer, maar beschadigen wel.
Wees dan bemoedigd door de beelden die God laat zien van een zuiver volk, een Kerk in vrede, een Kerk in overwinning, een Kerk gewassen door Christus' bloed, een Kerk zonder dood, tranen en pijn. God is in staat Zijn Kerk op aarde te bewaren en beschermen, net zoals Hij Zijn eigen Zoon heeft beschermd tegen de woede van satan.