Read & Apply #29 De vloek van een ander evangelie

Galaten 1:6-10

In Galaten 1:6-10 worden we geconfronteerd met één van de meest pittige, felle en uitgesproken gedeelten van Paulus’ brieven in het Nieuwe Testament. Dat kan maar één ding betekenen: er staat iets belangrijks op het spel!

1. Ervaar het als een schok wanneer “gelovigen” het Evangelie de rug toekeren
Paulus begint dit gedeelte met het beschrijven van zijn ongeloof:

“Ik verwonder mij erover dat u zich zo snel afwendt van Hem Die u in de genade van Christus geroepen heeft, naar een ander evangelie, terwijl er geen ander is; al zijn er ook sommigen die u in verwarring brengen en het Evangelie van Christus willen verdraaien.”

Hij kan er niet bij dat de mensen in Galatië zich zo snel hebben gewend naar een ander boodschap; een boodschap die zij eveneens voor een “evangelie” houden. In de Herziene Statenvertaling staat het er nog zacht uitgedrukt met “ik verwonder mij”, maar Paulus is op dat moment echt not amused. Ze hebben niet zomaar iets gedaan; ze hebben de boodschap van het Evangelie bij het grofvuil gezet! Ze hebben een andere boodschap gehoord en gaan daarmee om alsof dát de weg tot verlossing is. “Maar,” zegt Paulus, “daarmee keert u zich af van Christus, Die u persoonlijk heeft geroepen door Zijn dood en opstanding. Dit ís het Evangelie, broeders! Iets anders heb ik niet. Ik heb geen andere Christus voor jullie, geen andere boodschap, geen andere weg.”
Hier komt een gevoelige kwestie. Het gros van de lezers zal dit onderschrijven. De vraag is echter in hoeverre het Evangelie écht doorgedrongen is in ons leven. Is de boodschap echt geland? Of zijn we, net als de Galaten, zo beïnvloedbaar als het zeewater bij eb en vloed? Heeft Christus werkelijk het verschil gemaakt in ons leven? Of zeggen we dit, maar bewijst ons leven anders? Is de Heere Jezus werkelijk zo dierbaar als dat wij beweren? Wat gebeurt er wanneer we worden geconfronteerd met nieuw en vreemd onderwijs?

2. Andere mensen kunnen ons afhouden van het Evangelie
De Galaten lieten zich beetnemen. En Paulus heeft daar geen goed woord voor over. Zijn taalgebruik is vooral in dit gedeelte ontzettend fel:

“Maar zelfs als wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie zouden verkondigen, anders dan wat wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt.”

Zó erg is het gevaar dus, waar de Galaten zich aan laten blootstellen. Paulus heeft er maar één typering voor: het is een vloek! Dat hij het meent, is ook goed te zien aan het feit dat hij zelfs zichzelf niet spaart: “Al verkondig ik een ander evangelie, laat mij dan vervloekt zijn.” Dat is wat hij hier schrijft. Voor hem gaan de waarheid en de boodschap van God boven eigen gemak en geluk.
Het bepaalt ons bij de les dat we goed moeten overwegen naar wie we wel en niet luisteren. Weet jij wie jij gelooft? Weet jij welke boodschap je eigenlijk bij je naar binnen laat komen? Bedenk dat Paulus hier niet zozeer vraagt wie iets zegt (iedereen kan ernaast zitten), maar vooral aandacht heeft voor de inhoud. Wij zijn snel onder de indruk van persoonlijkheden en geweldige sprekers, maar wat zeggen zij eigenlijk? En op grond waarvan selecteer jij christelijke sprekers? Op grond van het sussen van je geweten? Of op grond van “welvaartspraat”? Of wil je steeds weer horen dat God nooit een probleem met jou heeft, wat je ook doet? Of wil je juist excuses blijven horen om maar niet tot Christus te hoeven gaan? Beoordeel de christelijke sprekers op grond van deze vraag:

Brengen de christelijke sprekers, schrijvers en predikanten waar jij veel naar luistert jou dichterbij Jezus Christus of drijven zij jou juist steeds verder van Hem weg?

Geef eerlijk voor jezelf antwoord op deze vraag, en je kunt voor een aanzienlijk deel beoordelen of het zuivere Evangelie wordt verkondigd!

3. Wie de inhoud van een ander evangelie verkondigt, is als persoon vervloekt
Net zoals in vers 8, lezen we ook in vers 9 dat Paulus zowel de boodschap van “een ander evangelie” afkeurt, alsook degene die deze boodschap brengt. Je kunt deze twee zaken niet van elkaar scheiden:

“Zoals wij al eerder gezegd hebben, zo zeg ik ook nu weer: Als iemand u een evangelie verkondigt anders dan wat u ontvangen hebt, die zij vervloekt.”

Een evangelie dat niet redt, ís geen evangelie – het is een vloek en het houdt mensen onder de vloek die we Gods rechtvaardige toorn over de zonde noemen. En degenen die een evangelie verkondigen dat niet redt, zijn zelf ook niet gered. Mensen kunnen een geweldig middel, maar ook struikelblok zijn in de verkondiging van het Evangelie. De genade van God, die verschenen is in Christus, hangt samen met de inhoud van het Evangelie. Let op de inhoud, en je weet of je genade hebt! Het roept Gods ongenoegen over ons af wanneer wij ons van Zijn genade in Jezus Christus afkeren. Om die reden kan Paulus met recht zeggen: de boodschap en persoon die dit op zijn geweten heeft, zijn allebei vervloekt.” De belangen zijn te groot om hier politiek-correct mee om te blijven gaan.

4. Het Evangelie van Jezus Christus is er niet om mensen te behagen
In vers 10 schrijft Paulus iets merkwaardigs:

“Want ben ik nu bezig mensen te overtuigen, of God? Of probeer ik mensen te behagen? Als ik immers nog mensen behaagde, zou ik geen dienstknecht van Christus zijn.”

De boodschap van het Evangelie is dubbel: zij bezit kracht om mensen te verlossen (positief), maar het is niet bepaald een boodschap waar je mensen een plezier mee doet (negatief). Hoe zit dat?
Het Evangelie van Jezus stoot op een bepaalde manier af. Het feit dat Christus Zichzelf gegeven heeft, dat het Zijn genade is die redt – Zijn verlossingswerk aan het kruis en door de opstanding – wordt niet door iedereen met gejubel ontvangen. Hoe kan dat? Voor de één klinkt het te goedkoop (overigens een onderwerp waar Paulus later in de brief op ingaat); voor de ander betekent deze boodschap het einde van zijn streven, ego en trots over alles wat hij zelf verworven heeft. Paulus werd geconfronteerd met dit soort tegenwerpingen. In Galatië was dit hét punt van discussie. Uiteindelijk wordt de kern van jouw en mijn leven bepaald door het kruis en de genade van Jezus Christus. Als wij daar zijn, bij Zijn kruis en bij Zijn lege graf, wat zeggen wij dan? Wat is onze reactie? Blijven we daar, om de groet van Gods genade en vrede te ontvangen, of lopen we verwaand weg? Want dit is wel het meest opmerkelijke: de groep mensen waar Paulus zich zorgen over maakt, begroet hij toch zonder onderscheid met de groet van Gods genade en vrede. Wat doen wij?
Hier komt het op aan: als wij, zoals Paulus, werkelijk een dienstknecht van Jezus Christus willen zijn, zullen wij met volle overtuiging en toewijding de boodschap moeten brengen die wij van Hém ontvangen hebben!