Read & Apply #11 De weg naar God (1)

Johannes 14:1-14

Nadat de Heere Jezus Petrus heeft gewaarschuwd dat hij zijn Meester zal verloochenen (Johannes 13:38), richt Christus Zich weer tot de hele groep.
Het is een beklemmende situatie. Er is spanning. Er zijn zorgen. En misschien is er ook wel heel veel stilte. Men weet niet goed wat nu precies te zeggen. In deze spanning en zorgen spreekt Christus hen moed in. Maar de manier waarop is even glorieus als bijzonder.

1. Gebeurtenissen in ons leven kunnen ons hart bedroefd maken
Om de woorden van vers 1 goed te kunnen begrijpen, moeten we even terug naar hoofdstuk 13. Er zijn drie elementen die zorgen voor een beklemmende sfeer:

A. Judas heeft de groep verlaten om Christus te verraden
B. De Heere Jezus heeft Zijn naderende sterven aangekondigd
C. Petrus heeft te horen gekregen dat hij Jezus zal verloochenen

Je zou kunnen zeggen: het is klap op klap. Alles lijkt nu tegen te zitten. Hier is geen sprake van een geweldig machtsvertoon, waarbij zieken worden genezen, demonen worden uitgedreven of de religieuze leiders eens flink worden aangepakt. Het voelt voor de discipelen waarschijnlijk alsof ze alles gaan kwijtraken wat in de afgelopen drie jaar is opgebouwd. Dan kun je snel ontredderd en ontmoedigd worden. Waar was dit allemaal goed voor? Moet het op deze manier eindigen? Deze vragen kennen we allemaal wel in ons leven. Als wij klap op klap krijgen en alles dreigen te verliezen waar wij jarenlang voor gevochten hebben, dan zijn dit de eerste logische vragen die gesteld gaan worden. Het laat zien wat voor impact gebeurtenissen in ons leven kunnen hebben.

2. Christus tilt Zijn kinderen boven deze gebroken werkelijkheid uit en wijst naar de eeuwigheid
Hoe reageert Jezus op deze verslagenheid bij Zijn volgelingen? Gaat Hij hen als een “nouthetic counselor” aanspreken?
Nee. Niets van dat alles. Ik wil dit graag toelichten en uitwerken, omdat het in de omgang met elkaar een belangrijk punt is.
Nouthetic counseling zou hier de bedroefdheid van de discipelen hebben bestraft als zonde en hebben opgeroepen tot bekering. Je hebt niet heel veel fantasie nodig om te bedenken wat een dergelijke boodschap met de discipelen zou hebben gedaan:

A. Judas heeft de groep verlaten om Christus te verraden
B. De Heere Jezus heeft Zijn naderende sterven aangekondigd
C. Petrus heeft te horen gekregen dat hij Jezus zal verloochenen
D. De discipelen worden veroordeeld omdat zij door bedroefd te zijn zondigen en te weinig geloof in God laten zien

Met andere woorden: op de drie klappen die zij hebben gekregen in een relatief korte tijd, volgt nu – denkbeeldig, als je “nouthetic” denkt – een vierde klap. Mijn vraag is: zou deze benadering ook maar iets veranderen aan de bedroefdheid van de discipelen? Ik durf te stellen dat dit absoluut niet het geval is, maar dat de bedroefdheid alleen maar groter wordt! Want ze hebben net te horen gekregen, dat Christus spoedig gaat sterven, ze zijn net in de steek gelaten door een “vriend”, één van hen zal Jezus ook nog eens verloochenen en al zou Jezus hen nu gaan bestraffen wegens zonde, dan ben ik bang dat Zijn discipelen helemaal niet meer weten waar zij het zoeken moeten. Bijzonder opmerkelijk is dan ook dat Jezus Petrus verder niet streng aanspreekt, maar met een troostend woord komt.

Welk troostend woord spreek Hij dan? Dit:

“Laat uw hart niet in beroering raken; u gelooft in God, geloof ook in Mij. In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.”

Dit is zo ontzettend prachtig, zo ontroerend, zo geweldig! In plaats van een bestraffing komt een belofte.
“Ja, maar,” zegt een nouthetic counselor, “dat doen wij ook. Wij willen harten veranderen door het pleiten op Gods beloften. Dit is een prachtige belofte!” Ja, maar wacht even. Niet te snel. De Heere Jezus heeft hier namelijk een ander uitgangspunt dan een doorsnee counselor. Een doorsnee nouthetic counselor luistert eerst naar het verhaal van iemand en op grond van trefwoorden gaat hij er Bijbelteksten bij zoeken. Heb je angst? Dan gaan we naar 1 Johannes 4:18. Ben je bezorgd? Dan gaan we naar Mattheüs 6:19-34. In Amerikaanse Bijbels heb je zelfs een bladzijde waar je Bijbelteksten kunt opzoeken wanneer je in een specifieke situatie hulp nodig hebt (“Where to find help when…”). En wat je dan krijgt, is geen bemoedigend en hoopvol gesprek met geweldige beloften, maar een verkapte preek waar je onmiddellijk geloof aan moet hechten. Het wordt een eisend verhaal. Slikken of stikken. We zien in Johannes 14 dat dit absoluut niet de werkwijze van Christus is. Als hartenkenner weet Hij één ding: bedroefde en verwarde mensen hebben hoop en troost nodig, geen veroordeling. Daarom is Zijn woord in vers 1 en 2 zo prachtig.

Er is echter nog iets. Christus bemoedigt zijn discipelen niet op grond van trefwoorden, maar op grond van het eeuwigheidsperspectief. Hij had in het geval van Judas een Psalm kunnen citeren, waarin een verrader wordt vermeld. Aansluitend had Hij een belofte uit een dergelijke Psalm kunnen noemen, waarin staat dat verraders niet op Gods heilige berg zullen wonen (bijvoorbeeld in Psalm 24). En zelfs in het geval van Zijn eigen lijden en sterven had Hij kunnen zeggen: “Ik sta op uit de dood!” Maar ook dat hoor je Hem hier niet zeggen. Met andere woorden: het hoeft zeker geen vereiste te zijn om bedroefde harten sterk te maken door beloften te zoeken met trefwoorden uit de Bijbel die betrekking hebben op dat specifieke probleem. Op deze manier maak je het wel erg simplistisch en doe je onrecht aan de oorspronkelijke intenties van de schrijver.

3. Het kruis en de opstanding van Jezus Christus garanderen een woning in het Vaderhuis
Wat horen we Jezus hier dan wél zeggen? Ik hoor Hem hier zeggen: “Vrienden, Ik ga sterven; Ik ga de weg van het kruis. Ik zal Mijn bloed storten voor de grond en geldigheid van het Nieuwe Verbond; Ik zal door Mijn sterven voor eeuwig vastleggen dat jullie bij Mij zullen zijn. Wat Ik nu ga doen, hoeft jullie niet bedroefd te maken, want Ik ga ervoor zorgen dat jullie nooit meer zonder Mij hoeven te gaan.” Dit is de heerlijke belofte van eeuwig leven! Geen woord over Judas, geen woord over de verloochening door Petrus, maar een geweldig perspectief voor de eeuwigheid. Het is een alles overstijgende hoop.

Dit is het fundament voor ons leven: Christus, Hij ging voor onze zonden naar het kruis; Hij kwam om ons een plaats te verwerven in het huis van Zijn Vader. Hij stond op uit het graf en dat lege graf geeft ons de heerlijke zekerheid: plaats verworven! Voor eeuwig bij Christus!